Anne- babalar, cocuklarının her turlu sorunununu cozmek icin kendilerini sorumlu hissederler. Burada problemin ne olduğu ve ne şekilde yardımcı olunması gerektiğinin bilinmesi onem kazanmaktadır. Tum sorunları anne-baba cozerse, gelecekte nasıl bir durum onları beklemektedir? Bu sorunun yanıtı, cocuk ve aile acısından mutlaka değerlendirilmelidir. Cocuklar, sorunlarını cozerek buyurler, bu fırsat onlara tanınmalıdır. Hatta, ozel olarak cozulmesi gereken ortamlar bile yaratılabilir. Orneğin, yeni yurumeye başlayan bir cocuğun duştukten sonra yerden kalkması, onun icin problemdir. Bebeğin, uzaktaki bir objeyi almak icin uzanması ve başarması; onun icin sorunun cozumudur.
Problem cozme davranışı desteklenmesi gerekirken; anne-baba cocuklarının odevlerini kendileri yaparsa cocuklarını bu surecten yoksun bırakırlar.

Ev odevleri, dersin bireysel kısmıdır, oğrenilenleri pekiştirmek ve eksikleri tamamlamak amaclı verilir. Farklı malzemeler, değişik, boyutlu uygulamalara yer verilir. Cocuk, oğrenmenin bu boyutundan eksik kalmamalıdır. Belki, yetişkinler icin karton, boya, artık malzemeler ile calışmalar cocuğun altından kalkamayacağı şeklinde algılanıp, kendileri tarafından yapılmaya calışılsa da; bu calışmalar oğrenci icin onemlidir.

Dikkat edilecek husus; sınıfca ORTAK karar alınıp; yetişkinlerin YAPMADIĞI odevlerin sınıfa getirilmesidir. Okullarda sanki anne-babaların odevleri yarışmaktadır. En guzel odevi yapma ve nota dayalı sistem olduğu icin yetişkinler, ellerinden geleni yapmaktadır!!! Bu şekilde odevler asıl amacına hizmet etmemektedir. Yetişkinler, ancak malzemeleri sağlamalı ve rehberlik yapmalıdır.

Odev yapmak, bir sorumluluktur. Cocukta sorumluluk duygularının gelişmesine destektir. Anne-babanın gorevi; cocuğa, odevlerini sağlıklı bir şekilde yapabileceği ortam hazırlamaktır.

Odevleri anne-babanın yapması, ya da başkasının yapması cocuğa odevle ilgili olarak, hicbir şey kazandırmayacaktır. Cocuğa, rehberlik yapılabilir; odev yapmak asla!
Cocuğun ozguvenini zedeler, ileriki hayatı icin cok onemli olan bu kazanımı elde edememiş olur. Yapabilme, başarabilme duygusunu yaşamasına engeldir. Cocuk zorlanıyorsa oğretmen ile iletişim kurulmalı, odevlerde belki yeniden yapılanma sağlanmalıdır. Oğretmen de cocukların gelişim ve yaşlarına ozen gostererek, cocuğun gozunu korkutmayacak odevler vermeli ve cocukların hevesle yapmalarını sağlamalıdır.
Cocuk, motivasyon konusunda desteklenmelidir. Cocukla birlikte, odev yapmanın gerekliliği ile ilgili anlaşma sağlanmalıdır. Aslında odevler, her cocuğun gelişim duzeyine ve psikolojik yonune uygun olarak caydırıcı olmayıp, cocuk, başardıkca artırılarak duzenlenmelidir. Bu noktada aile, okul ve belki uzmanlar işbirliği icinde olmalıdır.
Aynı yılın cocukları sınıfta farklılık yaratmakta; yılın başında ve sonundaki aylarda doğan cocuklar birarada bulunmaktadır. Buna ayrıca değişik gelişim duzeylerini, algılama bicimlerindeki farklılıkları, duyusal (işitsel, dokunsal, gorsel vb.) zeka turlerini de eklersek; odev yapma ile ilgili bireyselliğin onemli olduğu ortaya cıkacaktır. Tum, bu saptamalardan sonra verilen odevleri cocukların kendilerinin yapmaları başarı yonunde etkili olacaktır; odevden beklentileri karşılayacaktır.

Odev bilinci kazandırmak bu konuda onemlidir. Cocuk, kendisine eziyet olsun diye odev yaptığı fikrine sahip olmamalıdır. Odev yapmaya neden ihtiyac olduğu cocuklara kavratılmalıdır. Oğrenilen bilgilerin kalıcı olması ve unutulmaması icin odevlerin beyin calışmasını desteklediği anlatılmalıdır.Odevlerinde zamanında yapılmasının onemi uzerinde durulmalıdır.

Odevleri, cocuğunuzun yapması dileğiyle...

OZNUR SİMAV
PEDAGOG-AİLE VE İLETİŞİM DANIŞMANI

[h=2]İstanbul Cocuk Gelişim Uzmanı uzmanlarına ulaşmak icin tıklayın![/h]