Cocuklarda iştahsızlık: cozum onerileriHer yaş doneminin ayrı beslenme guclukleri olsa da iştahsızlık sorununu genellikle 9 ay-2 yaş arasında daha sık gorulur. İştahsızlık en genelinde patolojik ve fizyolojik etkenler ile beraber yanlış beslenme alışkanlıklarıyla oluşuyor. Fizyolojik iştahsızlığın en temelinde herhangi bir hastalık etkeni olmaksızın cocuğun gelişim sureci icinde karşılaştığı uyum sorunları yatmaktadır. Mesela, diş cıkarma ataklarının en iyi bilinen bir iştahsızlık nedeni olduğunu soyleyebiliriz. 1 yaş sonrasında buyume ve gelişmenin yavaşlamaya başladığı donemde, cocuğun beslenme gereksinimlerinin de azalmaya başlaması, diğer bir fizyolojik etkendir denebilir. Ayrıca bilmemiz gereken bir şey vardır ki, o da besinlerdeki geciş donemlerinin cocukların en yoğun iştahsız olduğu fizyolojik evreleri oluşturduğudur. Şoyle ki, sutten pureli gıdalara geciş, yeni tatların denenmesi gibi. Cunku bu yeni tatlara alışma surecinde cocuklarda ciddi beslenme isteksizliği gorulebiliyor. Bu tarz durumda cocuğun gelişime karşı bir uyum sorunu yaşıyor olabileceğini aklımıza getirmemiz gerekiyor.
İştahsızlığın patolojik nedenlerinin başındaysa demir eksikliğinin ve kansızlığın geldiği soylenebilir. Bunun dışında genellikle patolojik iştahsızlığın altındaki diğer sebepler de, idrar yolu enfeksiyonları, ust ve alt solunum yolu enfeksiyonları, gribal enfeksiyonlar, viral hepatitler gibi hastalıklardır. Ancak bu hastalıklar birkac gun ila birkac hafta arasında iştahsızlığa neden olup cocuğun buyume ve gelişme surecine belirgin bir olumsuz etkide bulunmuyor. Ancak 3 haftadan uzun sureli bir patolojik iştahsızlık devam ettiği takdirde cocuğun mutlaka kontrolden gecmesi gerekiyor.
Peki cocukların iştahsızlığı nasıl giderilir?
- Oncelikle cocuğun sofraya ailesi ile beraber oturmasını alıştırmak gerekir. Cunku cocuğun yemek alışkanlıklarını geliştirmesinde en etkili ortam, ailedir.
- Yemek yerken cocuğa yedirilen her şeyin yararı bir bir anlatılması gerekir. Yani, besinler mevsimlerine gore, ceşitlerine ozen gosterilerek hazırlanmalı ve ona her besinin yararları anlatılarak kendisiyle birlikte tuketilmelidir.
- Yemek yedirmek icin surekli cocuğun peşinde dolanmamak gerekir. Cunku ‘Ne yese kar’ duşuncesi ile cocuğun arkasında gezerek kaşık kaşık bir şeyler yedirmeye calışmak acıkma duygusunu engeller.
- Cocuğun duzenli saatlerde oğune alışması sağlanmalıdır. Oğun aralarında ve yemek oncesinde duzensiz olarak gıdaların alınması acıkma duygusunun gelişmesini engellemektedir.
- Yemeğin sofrada yenmesinin alışkanlık haline getirilmesi sağlanmalıdır.
- Besin değeri yuksek ve de cocuğun severek yediği gıdaların tercih edilmesi gerekmektedir. Ve asla miktar yonunde zorlama yapılmaması gerekir.
- ‘Bak kardeşin bitirdi, sen hala yemedin.’ Gibi kıyaslamaların katiyen yapılmaması gerekir.
- Yemesi karşılığında takdir etmek, ancak odule alıştırmamak gerekir.
- Tabağına yiyebileceği kadar yemek koyulması gerekir. Hatta azar azar yemek koyarak tabaktaki yemeğini bitirdikce takdir edilmesinde fayda var.
- Cocuğun bireysel gelişimini desteklemek icin, sofrada onu ozgur bırakarak kendi kaşığı veya catalıyla beslenmesine fırsat vermek gerekir.


[h=2]İstanbul Psikoloji uzmanlarına ulaşmak icin tıklayın![/h]