hz muhammede kotuluk eden amcası
Ebû TÂlib, butun bu olup bitenlerden sonra nur yuzlu yeğeni Peygamber Efendimizin (a.s.m.) Âdeta ayrılmaz bir parcası haline gelmişti. Kendisinde gittikce kuvvet peyda eden kanaat şuydu: "Bu yeğenim ilerde buyuk ve muhim bir şahsiyet olacaktır."
Bu sebeple Peygamberimiz uzerinde himÂyesini son derece dikkatli ve şuurlu bir şekilde surduruyor, Âdeta bir dediğini iki etmiyordu.
Artık Peygamberimiz de ruhu ve dış gorunuşu ile eşsiz bir genc olmuştu. Kalb ve ruhundaki eşsiz fazilet ve guzellikler sûretini de fevkalÂde guzel şekillendirmişti.
Uzuna yakın orta boylu, siyah dalgalı saclıydı. Acık ve yuksek alınlı, kalın siyah kaşlıydı. Kaşları birbirine cok yakın, fakat bitişik değildi. Goz bebekleri, cok tatlı bir siyahtı. Uzun ve siyah kirpikleri, bakışlarına ap ayrı bir tatlılık verirdi.
Kader-i İlÂhi, onu ezelden insanlığın Peygamberi olarak takdir ve tÂyin etmişti. Bu sebeple o, Âlemlerin Rabbi`nin terbiyesi altında hayat seyrine devam ediyordu. Bunun icindir ki, butun Arabistan`la birlikte Mekke`de de hukum suren fısk, fucûr, sefalet ve dalÂletten, kotuluk ve ahlÂksızlıklardan en ufak bir eser, en kucuk bir iz hayatında gorulmezdi.
Putlardan şiddetle nefret ederdi. Omrunde bir defa bile onlara hurmette bulunmadı. Kureyş muşriklerinin bir Âdeti vardı. Her senenin belli bir gununde BuvÂne adlı putun etrafında toplanırlar, geceye kadar orada bulunurlar, yanında traş olurlar, kurban keserek buyuk merasim tertiplerlerdi.
Yine boyle bir merasim icin butun Kureyş hazırlanmıştı. Ebû TÂlip de onlar gibi Âile efradını toplayarak merasime iştirak etmek istedi. Ancak o buna yanaşmadı ve mÂzur gorulmesini istedi. Efendimizin bu davranışını Ebû TÂlip ve halaları taaccuple karşıladılar. Hatta kızar gibi oldular. Bir iki sefer daha tekliflerini tekrarladıkları halde Resul-i Ekrem Efendimiz yine red cevabı verdi. Bunun uzerine,
"İlÂhlarımızdan yuz cevirmek demek olan bu hareketinden dolayı bir felÂkete uğrayacağından korkuyoruz" dediler.
Bunu demekle de yetinmediler, uzerine oylesine vardılar ki, Sevgili Peygamberimiz daha fazla ısrar edemedi ve istemeye istemeye, sadece amcası Ebû TÂlip ve halalarının hatırını kırmamak icin kendilerini takibe razı oldu. Fakat, putun yanına varır varmaz, nur yuzlu Efendimizin bir ara ortadan kaybolduğunu fark ettiler. Bir muddet sonra yanlarına gelince onu muthiş bir hal icinde gorduler. Benzi sararmıştı ve her halinden korktuğu belli oluyordu.
Amcası ve halaları,
"Ne oldu sana?" diye sordular.
Sevgili Efendimiz şu cevabı verdi:
"Bana bir fenalık gelmesinden korktum."
"Allah sana kotuluk eriştirmez. Sende cok iyi haslet ve meziyetler var. Soyle bakalım, sen ne gordun?" dediler.
Bu sefer Peygamberimiz şunları anlattı:
"Ben, bu putun yanına yaklaştığım zaman, uzun boylu ve beyazlar giyinmiş biri orada peyd oldu. Bana, `Ya Muhammed! Geri cekil, sakın o puta el surme!` diye haykırdı."82
Bu vakÂdan sonra Resûlullah Efendimiz herhangi bir sebep ve sÂikle putların yanına uğramadı ve onların bu bayram ve merasimlerine hic bir zaman katılmadı.
Evet, peygamberlik vazifesiyle memur edilir edilmez, eline Tevhid bayrağını alıp dalgalandıracak bir zÂt, elbette cocukluğunda ve gencliğinde de Tevhid inancının zıddı olan şirkten ve putperestlikten uzak, ter temiz bir hayata sahip bulunacaktır.
CenÂb-ı Hak, sevgili Resulunu henuz ne teklif, ne memuriyet, hicbir şeyle alakÂlı bulunmadığı zamanlarda bile her turlu cirkinlikten koruyor ve onu hususî bir murakabe altında terbiye ediyordu. Resul-i Kibriy Efendimiz de, "Rabbim bana edebi guzel bir sûrette ihsan etmiş, edeblendirmiş" 83 sozleriyle bu gerceğe işaret buyurmuşlardır.
İnsaflı musteşrikler de her şeye rağmen bu hususu inkÂr edememişlerdir. Sir W. Miur Muhammed`in Hayatı isimli eserinde şu itirafta bulunmaktan kendini alamaz: "Hz. Muhammed hakkındaki butun neşriyatımız bir nokta uzerinde ittifak eder. O da onun ahlÂkının temizliği ve yuksekliğidir."