Uzman Klinik Psikolog Mujde Yahşi, “Gecmişte yaşam şartları cok guctu. İnsanlar belki karınlarını zor doyuruyordu, teknoloji gelişmemişti ve urun ceşitliliği bu kadar cok değildi. Buna rağmen bez bebekler, tahtadan yapılmış arabalar ve birkac misket o donemin cocukluğunda eğlenmek ve mutlu olmak icin buyuk sebepti. Cocuklara mutlu olmaları icin teknolojinin her turlu nimeti verildi, onlara oyuncakcıda her istediği oyuncaklar alındı, her sene ceşit ceşit kıyafetler ve ayakkabılar alındı, okul kantininde harcamaları icin bol miktarda harclıklar verildi, ailenin karar mekanizmasının başına cocuklar yerleştirildi, cocuğun arkadaşıyla yaptığı haklı haksız her kavgada cocuk adına savunmaya gecildi, can sıkıntısı yaşadığı her anda cocuk hemen ailesi tarafından eğlendirildi. Sonuc, cocuklar yine mutsuz. Cunku cocuklara her istediğini, istediği an vererek onları “hazzı erteleme becerisi”nden mahrum bıraktık. Hazzı ertelemek ya da haz otelemek demek, stres altında yaşayabilmek ve bir iş ile meşgul olabilmek demektir. Biz ise sabır ve irade gibi kavramları unutarak sırf cocuk mutlu olsun diye cocuğumuza mutsuzluk kapılarını actık” dedi.
Mutsuzluk kapısından iceriğe girenlerin başında, gunumuz cocuklarının bugunku oyuncakları olan tablet ve telefonların olduğunu ifade eden Yahşi, “Cocuklara her canlarını sıkıldığında ya da her sıkıştığımızda, onu odul ya da kurtarıcı bir nesne gorerek cocuklarımızın ellerine tutuşturuverdik. Verdik ama; onlara bununla beraber, “Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu, Odaklanma Gucluğu, Oğrenme Bozuklukları, Sosyal/Duygusal Gelişim Geriliği, Cocukluk Depresyonu, Karşı Olma-Karşı Gelme Bozukluğu, Ofke Problemleri, Akademik Başarının Duşmesi, Beyindeki Noronlarda Yeni Sinaptik Bağ Oluşumun Yavaşlaması, Korkular, Fobiler, Obsesyonlar” gibi bir takım problemleri de verdik. Ekran karşısında maruz kaldıkları hızlı gecişler, ozel efektler ve grafik patlamaları; gecmişte pek rastlanmayan ama gunumuz cocuklarında sıkca rastlanan bu tur onemli problemlere yol actı. Mutsuzluk kapısından iceri aldığımız diğer bir şey; cocukları doğadan ve cevreden koparmamız oldu. Cocuk beyninin sosyal ve duygusal gelişim merkezi, guclu ve donanımlı olmak icin programlanmıştır. Fakat uzun sure evde vakit geciren cocuklar; cevredeki yeni uyaranlardan uzak kaldığı icin yeni oğrenmeler yapamayarak, zorluklarla karşılaşmadığı icin yeni becerilerden eksik kalarak ve yeni arkadaşlar edinmediği icin sosyalleşemeyerek bu halin adına da can sıkıntısı deyip mutsuz hissetmeye başladı. Can sıkıntısı sanıp aslında fazla nimete boğduğumuz ve gercek dunya dururken sanal alemde yalnız bıraktığımız cocuklarımızın mutluluğu anne babalar olarak bizim atacağımız adımda gizli. Umarım duygusal, sosyal ve ahlak gelişimi olumlu yonde ilerleyen, akademik başarısı yuksek, sanal alemde değil gercek hayatta yer edinen musmutlu cocukların yetişmesine vesile olan anne babalar oluruz” acıklamalarında bulundu.