Ayrılık acısı4 yıl surmuştu, bittiğinde boyle hissedeceğimi hic duşunmuyordum. Ondan başka hicbir şey yok beynimde. İşte, evde, sokakta aklım hep onda. Oysa ilişkimiz icinde onu hic de vazgecilmez gormuyordum, hatta zaman zaman 'ayrılsak ne kadar iyi olur' diyordum. Beni uzduğu zamanlar ne kadar coktu, beraberken hoşlandığım başka insanlar da oluyordu. Doktor, sevdiğim insanı bir gorsen hicbir şeye benzetemezsin, son derece cirkin! Ama ben onu istiyorum! Onsuz yapamayacağım, sabaha karşı ucte gozlerim bir anda acılıyor, icim yanıyor, iki goğsumun arası yanıyor, telefon acmak istiyorum, arada acıyorum da hemen kapatıyorum, ya birisi ile beraberse? Hic de kıymetini bilemedim, onu cok uzdum, birisinin ona dokunuyor ya da dokunacak olmasının duşuncesi bile beni kahrediyor." Bir ziyaretcimin anlattıkları bunlar...
Birlikteliğin getirdiği kazanc kadar ayrılığın getirdiği disiplini de unutmamak gerekir. İnsanı terbiye eden, adam eden kayıptır. Ayrılma nedenlerini oğrenmeye calışmak ciddi bir narsizm, yani "ben kendimden o kadar eminim ki, mutlaka dışımda bir şeyler olmalı." Oysa neden? Hic sebebi olmadığı halde karşımızdakinin sevgisi tukenmiş olamaz mı?
Beni kaybediyor, elbette bu acıyı yaşayacağım, ama ona da acı değil mi?
Beni kaybetti. Acaba beni niye bıraktı, bunları bulup cıkarmam lazım, fakat onunla bitmek bilmeyen konuşmalar ile olmamalı bu. Saatler suren dramatik "neler oldu bize"ler her iki tarafı yapış yapış yorumlara suruklemiyor mu? Hele o "arkadaş kalmalıyız" sozlerinin tutulmamasıyla kırılan kalpler bir tarafı daha uzmuyor mu? Ayrılıklarda da sınırların beraberliklerde olduğu gibi korunmasında her iki tarafın gelecekleri acısından fayda var. Ayrılık her durumda insanoğluna acı vermiş, bunaltı yaratmıştır, bebek annesinin karnından ayrılırken, cocuk evden ayrılıp okula başlarken, genc kız gelin olarak evden ayrılırken hep huzun yaşamış, ama arkası mutluluk ile sonlanmıştır. Bir diğer bakışla ayrılık insanı olgunlaştırmalıdır. Ayrılık sonrası yetersiz insan "guvensiz" olur, "şupheci" olur . Once kendimize guvenelim, bir ilişkiye "sana cok guveniyorum" ya da "bana guven" ile değil "kendime guveniyorum" ile başlayalım.
Ayrılık acısı insan icin ağır bir travma, bir nevi matem. Hic değer vermediğimiz bir eşyamız dahi kaybolduğunda bile uzuluruz. Birlikteliklerde kacınılmaz oluşan alışkanlıklar vardır. İnsanlar alışkanlıklarını da sever. Bundan daha doğal bir şey olamaz. Şu veya bu nedenle ardından gelen ayrılık bomba gibi iki insanın arasına duşer. Once yaşanan inkardır, bunu kabullenemez nedenini sorar, oysa coğunlukla bunun nedeni yoktur...
Yarın kaldığımız yerden devam edeceğiz.
Ayrılık sonrası kalan taraf, konuşarak bunu anlamaya calışır; canını acıtmak ister: "Neden beni bırakmak istiyorsun?", "Sana ne yaptım?", "Neden benim duygularımla oynadın?", "Gecirdiğimiz o gunlerin hic mi değeri yok?"
Butun bu sorular, aslında ne kadar anlamsız ve acı verici. Duşunun karşı taraf bir acıklamada bulunuyor, "Aşkımız oldu" diyor, yani 'sel' veriyor. O zaman yapılması gereken ne? Bu olunun acısına birlikte katlanmak, eğer kendimiz icin değerliysek mateme diğer tarafı da katmak zorundayız.
Yani, diğer bir deyişle karşı taraf bizi teselli etmek durumunda kalmamalı, o da bu acıyı yaşamalı. El sıkışmalı, vedalaşmayı bilmeliyiz: "Beni sevmiyor ise ben de bu aşkı gommeyi bilmeliyim. Aramamalıyım."
Aşk acısı bazen evlat acısı gibidir. Onun icin hemen yerine yeni bir 'evlat' koymaya calışmamalıyız. Unutmayın, o zaman o yeni evlada uvey evlat muamelesi yapabilir, yok edebilirsiniz. Kendinize olan oz beğeninize bir darbe geldiği doğrudur; ama bunu başkalarından parcalar kopararak onarmaya calışmayın.
Bu donem iş hayatınız en onemli ilacınızdır. Kendinize eskisinden bile daha iyi bakmaya calışın, aramamaya, 'olu' ile yuzleşmemeye calışın. Sanılanın aksine, 'matemin' cok sıcak olduğu donemde konuşmak, paylaşmak size daha cok acı verecektir. En az altı aylık surede bir beraberlik başlatmayın, gunubirlik ilişkilerden kacının, tatile cıkmayın, acıyı ruhunuzda halletmelisiniz, farklı şehirlerde değil. Kendinize ve sevginize saygınız var ise, asla ayrıldığınız insana kotu davranmayın, onun matemini kısaltmayın. Vucudunuzu onemseyin, sigara ve alkolden uzak durun; alkol bu donem mateminizi daha cok artıracaktır.
Değerli okurlarım, unutmayın bu ayrılık ile yaşantınızda aslında yeni bir pencere actınız, doğal olarak başlangıcta farkında değilsiniz, ama unutmayın; Allah eğer size acı verecek ise bu ayrılık acısı olsun, oğrenecek cok şeyiniz olacaktır.


[h=2]İstanbul Psikiyatri uzmanlarına ulaşmak icin tıklayın![/h]