Guzel dinimiz İslam’da bekÂrlığa yer yoktur. Eğer bir insan sosyal ve ekonomik şartlarını yerine getirmişse, dinen kabul edilecek sağlık vb. gibi meşru bir mazereti de yoksa evlenmemezlik yapamaz. Kişi eğer fakirse, onun evlenmesine yardım etmek de zengin olan Muslumanların uzerine gorevdir. Rabbimiz şoyle buyuruyor: “Aranızdaki bekÂrları, kolelerinizden ve cariyelerinizden elverişli olanları evlendirin. Eğer bunlar fakir iseler, Allah kendi lutfu ile onları zenginleştirir. Allah, (lutfu) geniş olan ve (her şeyi) bilendir.” (Nur Suresi: 32)

Bir kimse, mihir odeme gucune, ailesini gecindirecek kadar nafaka temin imkanına sahipse ve “zinaya duşme ve haram işleme tehlikesi karşısında bulunuyor da oruc da tutamıyorsa” dinen evlenmesi farzdır. Cunku insanın iffetini koruması ve nefsini haramdan sakınması gereklidir. Yani harama duşmemek icin evlenmek esastır ve haramla yuz yuze gelen birinin başvuracağı tek care evlenmek olmalıdır. Gayr-ı tabii yollarla evlilik muessesesiyle savaş, yaratılış hadisesi ile savaştır ve boyle bir savaşa kalkışanın yenik duşmesi de kacınılmazdır.