Hemen her gorduğun alma lisana!
İnsan, dili ile uğrar ziyana.

Gorunuşte dilin cirmi kucuktur
Fakat, curmu = yaptığı iş buyuktur.

PişmÂn olur, duşunmeden konuşan,
Sonunda kesilir baş, dokulur kan.

Kimi bir soz soyler duşer hataya,
Sozunu bilmeyen uğrar belaya.

KÂfir olur, bir sozuyle Musluman,
Bir soz ile gider, İslam ve iman.

Diline sahip ol, boş soz soyleme!
Su-i zannı bırak, gıybet eyleme!

Kimsenin aybını ağzına alma!
Sonra pişman olup, sacını yolma!

Bulunmaz, ayıpsız, kusursuz insan,
Ancak Rabbimizdir, kusursuz olan.

Nasıl kusur etmez, dunyada insan?
Ona duşman iken nefsiyle şeytan.

Hep kusur araştıran, dost bulamaz,
Noksandır o, kÂmil insan olamaz.

Kusursuz bir insan, olmaz muhakkak,
Kulunun yuzune vurmaz onu Hak.

Hakiki dostluğa eyle riayet!
Dostunu, kusuru ile kabul et!

Resul-i Ekrem’in oğudunu tut!
(Ya hayır soyle, yahut eyle sukut!)