Bir gun ustadımın evine gittim,
Gizlice hÂlimi ona arz ettim.

Yalvarıp dedim, “Ey başımın tacı,
Nedir lutfet şu derdimin ilacı?”

Dunyanın faydasız işine daldım
Ruhun gıdasından hep mahrum kaldım

Fani dunyanın bitmez cefası
Hic kimseye olmaz onun vefası

Firkat ateşiyle yanar, ağlarım,
GulzÂrımı gozyaşıyla sularım.

Benden tahsil ettin ilim ve irfan,
Gorduğu ihsanı unutmaz insan!

Boyle soylemekle hocalık satmam,
Bendeki hakkını, yabana atmam!

Sen oğrettin bÂtın ilmini bana,
İlelebet minnettarım ben sana.

Lutfun coktur inkÂr edemem şÃ‚hım,
Affet her ne ise benim gunahım!

Cok şey acıkladın bana onceden,
Şimdi saklıyorsun kendini neden?

Teveccuhten beni tutalı uzak,
Şeytanlar yoluma kuruyor tuzak.

Himmetindir benim butun sermayem,
Ayaklarına yuz surmek tek gayem.

Ancak boyle sakin olur aşk odu,
Yakıp kavuruyor butun vucudu.

Bayram gunu buluşmaya soz aldım,
Huzurundan sevinc ile ayrıldım.