ANAOKULU VE COCUK
Anaokulu, cocuğun yaşamında ailesinden sonra sosyalleşmeye adım atmaya başlayabileceği en onemli ortamdır, ayrıca ilkokul surecine onden bir hazırlık donemidir. Anaokulu cocuğun yaşantısında oyunla oğrenme surecinin bir başlangıcı sayılabilir. Gunumuzde ozellikle calışan ailelerin cocukları daha cok anaokulu tercih ettiklerini gormekteyiz. Aslında tek bir ebeveyn ya da bakıcı ile buyumektense, okul ortamında kendi yaşıtları ve oğretmenleri ile buyumesi cocuğun gelişimsel surecine birden cok yarar sağlayacaktır. Peki, nedir anaokulunu bu kadar onemli kılan?
Anaokulu, adı uzerinde okul formunda bir kurum olduğu, yani cocuğun oyun yoluyla sosyal, bilişsel ve duygusal anlamda yetkinliklerini geliştirici bir eğitim programı izlediği surece, cocuğun en azından gunde birkac saatini gecirmesi icin ideal bir ortamdır. Cocuk 2 yaşından itibaren, anneyle kendi benliğini ayrıştırma konusunda daha somut davranışlarda bulunur. Bu, cocuğun sosyalleşme ihtiyacının da gostergesidir. Cunku cocuk, kendi benliğini sosyal ortamda, “diğerlerinin” yanında daha kolay keşfeder. Anneye/babaya alternatif bir otorite/oğretmen figuru, aynı oyuncaklarla ilgilenen diğer cocuklar faktoru, cocuğun evde daha sınırlı olan dunyasının zenginleşmesi icin verimli bir gelişim ortamı sunar. Anaokulu ortamında oyuncaklar paylaşılmalı, kaynaklar sırayla kullanılmalı, oğretmenin program akışını takibini tum cocuklar izlemeli, yani tam da dış dunyada olduğu gibi, oyun ortamında da bir kurulu duzen olduğu kavranmalıdır.
Anaokulunda cocuk gercek bir sosyalleşme surecine girer. Ev ortamında evin kralı /kralicesi olan cocuk, anaokulunda kendi yaşıtlarıyla eşit konumda olmayı, grup halinde hareket etmeyi, sevgiyi paylaşmayı, sabretmeyi, kendi ihtiyaclarını ifade edebilmeyi oğrenir. Cocuğun yaşantısında bir duzen sureci başlar. Her gun aynı saatte kalkmaya ve yatmaya başlar. Anne ve baba ile uyumaya devam ediyorsa, kendi yatağında uyumaya başlar. Belli davranışları oğrenir; yaşının getirdiği sorumluluklar doğrultusunda evde davranmak isteyebilir.
Okulda arkadaşı ile bir oyuncağı, bir kalemi paylaşamadığı zamanlar olabilir bu durumda kendi problemini kendisi cozmeyi oğrenir. Bir arkadaşı ona zarar verebilir, vurabilir, ısırabilir, cimcikleyebilir ve bu durumlarda nasıl davranacağını oğrenir. Dolayısıyla kendini dış dunyada tehlikelere karşı nasıl koruyabileceğine dair akıl yurutmeyi ve problem cozmeyi yaşayarak oğrenir.
Anaokulların bir diğer katkısı da cocuğun ozbakım ihtiyaclarının gelişmesine katkı sağlamasıdır. Orneğin yemek yeme ile ilgili sıkıntısı olan bircok cocuk, anaokulu eğitimi aldıktan sonra yemek yeme konusunda daha istekli olabiliyor ya da sıkıntının kaynağı bulunup, cozume ulaşıyor. Cunku anaokulunda cocuk gorerek ve model alarak oğreniyor, birlikte hareket etme yemek yemeye en guzel ornektir. Evde anne babalar daha cok cocuğun isteği doğrultusunda ya cocuk oyun oynarken ya da tv izlerken, cocuklara yemek yemeye calışır ancak okul ortamında cocuk kucuk yaşlardan itibaren masa başında, sandalyesinde oturarak yemeğini yemesi oğretilir. İlk zamanlar da cocuklar icin zorlayıcı bir surec olsa da zamanla duzene uyum sağlar ve kendi yemeğini kendisi yemeye başlar. Bu nedenle ailelerin bircoğunun gunumuzde anaokulunu gondermekteki temel amacı yemek yemeyi oğrenmesidir. Ama anaokulları oz bakım davranışlarından sadece yemek yemeyi oğretmez onun haricinde kendi kişisel hijyenine dikkat etmesini oğretir. Diş fırcalamayı, ellerini yıkamayı ve yaşı el veriyorsa tuvalet temizliğini de cocuklara kazandırır.
Dolayısıyla cocukların okul oncesi donemde ve ilkokula başlamadan oncesi donemde anaokuluna gitmeleri cocuğun psikososyal gelişimine buyuk katkı sağlamaktadır. Kendine daha guvenli, kendi problemlerini cozebilen ve sosyalleşme surecinde buyuk adımlar atmış bireylerin yetişmelerini bu yolla sağlamış oluruz.




[h=2]İstanbul Psikoloji uzmanlarına ulaşmak icin tıklayın![/h]