25 yaşında, 5 yıllık evli,3 yaşında bir kız cocuğu sahibi bir bayanım...Eşimle severek evlendim...hatta ailem ailesinin kotu olmasından dolayı cok fazla istememekle beraber beni uzmemek icin kabul ettiler....İlk 9 ay birlikte olamadık, vajinismus olduğumu duşunduk ama kızlık zarının kapalı olmasından dolayı imiş. Bir operasyon gecirdim...Sonra duzeldi ama ağrılı oluyordu ve benim isteğim gitgide azalıyordu...Bu konuda eşimi uyarmama rağmen bana fazla destek olmadı...Gitgide soğumaya başlamışken hamile kaldım. Sonra kızım problemlerimi bir sure unutturdu...Ama kzım 1 yaşını gectikten sonra tekrar problemlerimiz devam etti...Panik atak hastası oldum ama eşimi sevdiğim ve onu kırmak istemediğim icin istemeyerek de olsa hayır demedim...Cok konuştum cok anlattım ona, her seferinde hak verdi ama sozunu hic tutmadı...
Kucuk yaşta evlenmiş olmamızın da getirisyle eşim tam anlamıyla evlilik sorumluluğunu alamadı, herşeyi kendim ustlendim...Eşim değil de cocuğum gibi oldu...Seviyordum nefret etmiyordum ama aşkım da bitmişti artık yanıma yaklaşmasını hic istemiyordum...Ama kimsenin benim bu problemlerimden haberi yoktu...
Boyle boyle duzelir diyerek 2 sene bekledim...Son altı aydır da aklımda ayrılık duşuncesi vardı ama ne ona ne aileme belli etmedim...Boşanmanın getireceği sorunları goze alamadım. Ailemi uzmek, cocuğumu babasız bırakmak istemedim....Bu sorunlarla boğuşurken biri cıktı karşıma...
Eskiden tanıdığım ama fazla alakam olmayan biriyle internette tekrar karşılaştım...Ne yaptın vs. gibi sorular derken aramızda cok hoş sohbetler gecmeye başladı...Surekli onunla konuşmak istiyordum. Sanki aynı dili konuşuyorduk. Ama bu goruşmeler yalnızca telefon ve internet ile sınırlıydı..Eşimle yapamadığım sohbetler aynı şeylerden hoşlanmamız, onun kendine olan ozguveni...herşeyi ama herşeyi beni ona bağladı...Bunu farkettiğim anda ayrılmak istedim...1-2 gun zor dayandık tekrar konuşmaya başladık....ve bu yavaş yavaş aşka donuştu...Sonta tesadufen eşim bunu oğrendi..once kızdı sonra hatanın biraz da kendinde olduğunu kabul ederek birşey demedi...Ona bitireceğime dair soz verdim...Ayrılık konuşmamı yaptım ama olmadı işte tekrar dondum...Sonra tekrar yakalandım... Eşim de beni aileme soylemekle tehtid etti ki bu bana yapılabilecek en kotu şeydi...Olsem daha iyi derler ya, aynen oyle...
Herşeye rağmen bu olanlara, başkasına aşık olmama rağmen eşim benden ayrılmak istemiyor, aileme nedenini soyleyemiyorum, ayrılamıyorum, kızımı duşunuyorum hicbirşekilde cıkar yol bulamıyorum...
Ama en kotusu onu unutamıyorum...o kadar aşık olmuşum ki...icimden hic cıkmıyor...unutabilmek adına kullandığım ilacların dozunu arttırdım, passiflora alıyorum..dayanamıyorum...Kalbimden sokup atamıyorum..Bunu nasıl başarırım ne olur yardım edin......