Sevgili doktor hanim,

ben genc bir bayanim... Ailemle yasiyorum ve hala okuyorum..... Turkiyeden almanyaya goc ettik ve suan almanyada yasiyoruz yaklasik 9 yildir..
Annem ve babam bana her istedigimi almaya calisiyorlar,her dedigimi yapmaya calisiyorlar fakat ben cok ama cok mutsuzum.... Yapilan hic bir seyden mutlu olmuyorum yada olamiyorum... Istiyorumki ben bri sey demeden alsinlar,bana suprizler yapsinlar, ben mutlu olayim ama olmuyor... Annemle surekli kavga ediyoruz... Onun dusunceleri benimkilerine uymuyor benimkilerde onunkine.. Surekli yap,et,gidicez,yapicaz deniliyor bende gidelim,yapalim,gelirmisin kizim,gideriz dimi babacim? bu tur seyleri duymak istiyorum... Annemin bana bir gun "kizim" dedigini duymak istiyorummm... Eve geldigimde kapiyi acip hosgeldin kizim demesini duymak istiyorum ama nafile.. Eve her gelisimde kapi acilir annem mutfaktadir kardesim odada bilgisayar basinda kuru bir hosgeldin denir bu kadar... Sonra annemin surati bir karis olur babamla kavga etmis olur... bu arada guven problemide cok var... Ailem bana guvenmiyor.. Hele annem cantalarimi bile karistiriyor...... ben cok sinirli biriyimdir bunuda babamdan almisim.. En ufak bri seye hemen sinir olurum,bagiririm, cagiririm... Ama icimde kotuluk yoktor iste... Hersey agzimdadir.....Kendimi cok yanliz hissediyorum... Kimsem yokmus gibi geliyor, yeri geliyor canim oyle yaniyorki tarif bile edemiyorum bu hissi..... Bazi gunler eve bile gelmek istemedigim oluyor.. Cunku disarda,okulda,iste ,herhangi bir yerde basima onu kakan,bunu kakan biri olmuyor...
Iste benimde sorunum bu... benmi mutlu olmayi bilmiyorum yoksa mutlu olmak icin nedenimmi yok? Inanin artik kafayi yemek uzereyim.. :gitme::gitme:

Sevgilerimle :1hug:
burcu :a015: