merhabalar;
23 yaşında 2 yıllık evliyim ve 1 yaşında birde oğlumuz var..
kayınvalidemle aynı binada oturuyoruz. nişanlılık sureci boyunca hic sıkıntı yaşamadık ancak zaman ilerledikce ve birlikte gecirdiğimiz sure arttıkca celişkili konuşmaları ve tavırları beni endişelendirmeye başladı. şoyle ki; eleştirdiği yanlış bulduğu olay ve kişilere karşı cok sevecen davranıyor ve kim hani konuda ne duşunuyorsa kendisi hak vermese dahi katılıyormuş gibi davranıyor.
kayınvalidemi herkes sever. bakıldığında kimseye bir kotuluğu dokunmamıştır ancak icinde surekli insanların onu kullandığından bahsediyor. evliliğimin hemen ardından hamile kaldım ve hamileiğim boyunca bu cocuğu ben buyutucem vb cumleler kullanmaya başladı. bebeğim yeni doğmuştu kendi annem bana oğlumu uzatıp 'al annesi' dedi ve kayınvalidem cocuğu alıp o sut annesi onun annesi benim dedi. cocuk ağladığında bana surekli sutun gelmiyor cocuk ac dedi. oğlum ağladığında sakinleştirmem icin bile bana vermiyor kendi susturmaya calışıyordu. surekli bizim onun cocuğu sevmesini istemediğimizi ima eden laflar soylemesine rağmen aslında benim oğlumun annesi olduğunu anlamamak icin direniyordu. oğlum onun kucağından bize gelmek istemediğinde seviniyor kahkahalar atıyor emmese yuzunu gorebilecekmisiniz acaba diyor..

surekli benim oğlumla ilgili deneyimlerimi curutmeye calışıyor.ve daha yazmadığım bir suru şey..kızı yok iki oğlu var kendi oğlullarını da anormal şekilde bağımlı yetiştirmiş liseye giden oğlunu okula alıp bırakıyormuş. coraplarını giydiriyor vs. ve ben tum bunlar karşısında kendimi hic olmadığım kadar yetersiz hissediyorum. acaba ben bişeyleri yanlış mı yapıyorum duşuncesine kapılıyorum. eşime bunları soylediğimde ne kayınvalideler var sen dua et diyor ve cok normal karşılıyor. birlikte bir psikologa gitmeyi onerdiğimde gidip annemi kotuleyeceksin rahatlayacaksın diyor. ben kendimi ifade etmemi teşvik eden bir ailede duşuncelerimi tartışarak buyudum ve eşimle sorun yaşamamak ve annesini kırmamak icin surekli susuyorum. bir kez konuşmayı denedim eşimin yanında kriz gecirdi kendi hayatından ornekler vererek bunlar neki sıkıntımı deyip ağlayarak ben sana kaynana olamamışım diye ağlama başladı ve bayıldı.

yani konuşarak anlaşamıyoruz ve ben cok sıkıntı cekiyorum bu durumda ne onerirsiniz?