Oncelikle merhaba Meltem hanım,
İlk beni megaloman ya da kendini beğenmiş biri sanabilirsiniz ama konunun sonunda anlayacaksınız sorunumu.
Ailemin en kucuk cocuğu olarak dunyaya geldim.
Okumayı yazmayı 3-3,5 yaşlarında oğrendim,5 yaşına geldiğimde dort işlem biliyordum.
3 sene surdu ilkokul yaşantım ama hep başarılıydım.
Orta1 deseniz oyle,problemler orta2de başladı.
9-10 yaşlarındaydım ve hiperaktivite teşhisi konmuştu.
İlkokuldaki sevilen,uyumlu calışkan olmasa da başarılı kız gitmiş, yerine sınavlardan sıfır ceken,gecimsiz, muzurluk peşinde bi tip gelmişti.
İlkokuldan beri devam ettiğim tenis oynamayı da bırakmıştım.
Bu durum ustune tedavime başlandı.
O donem ilac kullanımı, oncesinde bıraktığım spor yuzunden şişman bir cocuğa donuştum.
Bu durum okul cevremde alaycılıkla karşılandı.
Zaten gecimsizleşmiştim, muzurluğun yerini ice kapanma aldı.
Tedaviye başladıktan sonra derslerim yine duzeldi.Fakat doğru duzgun arkadaşım yoktu artık.
Sosyalleşmem adına beni basketbola yonlendirdiler.Tedavimi de bıraktım.
Derslerdeki duzelmemden bırakmamın ustunde durmadılar.
Ortaokul bittiğinde,derece ile bitirmiş ustune de bulunduğum şehrin en iyi anadolu liselerinden birini kazanmıştım.
Liseye başladım hazırlık sınıfı rahat gecti,fakat okulda neredeyse hic arkadaşım yoktu yine.
Bu arada yine boy uzamanın da etkisiyle zayıfladım.
Okula gitmek azaptı.
Basketbolun ustune, bir de tiyatro eğitimine başladım.
Lise1'e gectiğimde ders anlamında yine cokuntuler başladı.Zaten okula gitmek bile istemiyordum.
Donem bitti, karne rezaletti. 7 tane zayıf, 2 tane sıfır vardı.
Okula dondum ama hala isteksizdim.Bu esnada hala arkadaşım yok fakat muzurluklarım yine başladı, asilikler ve hırcınlıklarla.
İcine kapanık değildim ama herkese karşı patavatsızca bir uslubum vardı, sevilmiyordum.Ozguvenim sıfırdı.
O esnada bir kanalın duzenlediği guzellik yarışmasına katıldım. İlk 10'a kadar kaldım.
Donduğumde hala sevilmeyen insandım, ozguvenim yine de yoktu.
Ailemin gozunden duşme korkusuyla dersleri toparlamaya karar verdim.Donem bitimine birkac ay kalmış butun derslerim rezaletti.
Basketbol ve tiyatro hala devam ediyordu.Buna rağmen goruntum asosyaldi.
Donem bitti, hic zayıfsız bir karneyle lise2'ye gectim.
Lise2'de hayatımda ağırlıklı nokta basketboldu, onun dışında yarışma sonrası başlayan modellik kariyeri ve hala tiyatroya da devam ediyordum.
Derslerim eskiye gore cok iyidi, ve artık okulda arkadaşlarım da vardı.
Ama muzurluklarım,asiliklerim devam ediyordu. Neredeyse her hafta, atılma yada irili ufaklı disiplin cezaları nedeniyle kurula gonderiliyordum.
Atılmaktan hep bir şekilde yırtıyordum. Hayatım gercekten yoğunlaşmaya başlamıştı,bide ustune antremandan cıkıp clublara falan gitmelerim,alkol almalarım başladı.
Aşk hayatım fena değildi,hayatımda daha cok basketbol olduğu icin yonelimim hep basketbolcularaydı.
Guzel bir karne ile lise sona gectim.O senemde de karakteristik durumum ve başarı olarak aynı cizgide seyrediyordum.
Derken istanbulda iyi bir takımdan gelen teklifi değerlendirdim,secmeleri gectim bunun sonucu eğitimime kadar onlar karşılayacaklardı.Alt yapısına girdim oranın.
Capraz bağ kopması sonucu basketbol yaşantım,bir daha başlamamak uzere bitti.Eski yaşantıma geri dondum.
Ossye az kalmıştı,dersaneye yoğunluğumdan vazgecmek istemediğimden gitmeyi reddetmiştim.
Resme merak saldım, cizim derslerine başladım. Bunun sonucu oss puanım kotu olmamasına rağmen bu konuda iyi bir okulun yetenek sınavıyla aldığı bolumune yerleştim.
Sevemedim, psikolojim kaldırmadı, 2 ay sonra ailemin yanına dondum. Seneye aynı okulun, yetenek sınavıyla konservatuar tiyatro kısmına girdim.
Bu defa da aile baskısı nedeni ile, ailemin yanında bir vakıf universitesine başladım.Bu defa da ben memnun değildim okuduğum bolumden.
Ailemin oraya para odemesi, her kotu dersim icin ustumde hissettiğim baskı sonucu başladıktan 2 sene sonra tekrar ossye başvurdum.
Bu esnada artık insan ilişkilerim mukemmel hale gelmişti.Cevremde cok sevilen bir insandım artık.
Amacım yine yetenek sınavıyla alan bir yere kapağı atmaktı, bu sebeple sınavı onemsemedim,hic calışmadım.
Bu defa şans yanımda değildi, yetenek sınavıyla hic biryere giremedim. Fakat oss puanım cok iyi gelmişti, sınava rahat psikoloji ile girmenin de etkisiyle.
Ek yerleştirme ile şuanki okuluma yerleştim. O esnada da yine ismi duyulmuş bir modellik yarışmasının finalistiydim onla uğraşıyordum.
Gene ilk 10 otesi bir derece alamadım.İş anlamında modelliğe devam. Arada oynadığım dizilerde,filmlerde kucuk rollerle, bolum oyunculuklarıyla oyunculuğa da devam.
Okulda derslerim rezalet. Finaller yaklaştı kara kara duşunuyorum.
Aşk yaşamında da genelde hep iddialı insanları sectim. Genelde elde de ettim. Ama hislerimde devamlılık olmadığı icin hic bir ilişkim uzun surmedi.
İnsan ilişkilerim,arkadaşlıklarım hala cok iyi. Ozguvenim tavan. Entellektuel birikimimi de cok iyi bulurum ve bulurlar.
Ama bu gune kadar izleyeceğim yolu kendim bile bulamadım. Ne zaman duz bir yola girsem yol zamanla bol catallı bir oraya bir buraya gider bir hal almaya başladı.
Ama her cataldan genellikle başarı ile cıktım.
Evde oturmak olduğum zamanlarda bile uyumak yerine sabahlara kadar garip konular araştırırım. Garip videolar falan izlerim.
Ayrıca şoyle biriyim bodruma gideceğim diye yola cıkıp yolda gorduğu şeyler etkisinde kafası dağılıp kendisini kıbrısta bulan gibi olabilir.
Eskiden bu durumla gurur duyardım. Farklıyım,yetenekliyim,ozelim yaşasıın modları.
Yakın donemde bu gurur duyulcak sandığım durumun aslında hayatımı aslında felc eden ve mahvetmek uzere olan birşey olduğunu farkettim.

okul başarısı=> OK ( iyi bir lise,defalarca kazanılmış universite ve şuan o bolumde en iyi eğitimi veren okullardan birinde cok iyi bir bolum)
spor başarısı=> OK(cok iyi bir takımda devam eden sakatlanmayla son bulan bir basketbol kariyeri)
sanatsal başarı=>OK (2 defa yetenek sınavıyla kazanılan guzel sanatlar ve konsevatuar devam eden kucuk caplı oyunculuk)
modellik=>OK (Turkiyede 2 iyi yarışmada finalistlik,birkac isimli kişi yada firma defilesi,işleri)
duygusal yaşam=> (iddialı tiplerle ilgilenmeme rağmen başarısızlık yaşamamam)

e sorun nerde dimi burda pembe tabloya bakılırsa herşey cok guzelmiş gibi gorunuyor ama oyle değilmiş ne yazık ki.
Evet hepsinde bir başarı soz konusu. Ama ortada ne bir lisans diploması var.
Ne sonuclanmış, isim yapılmış bir spor kariyeri
Ne kalıcı başarılara imza atılan bir sanat kariyeri.
Ne de modellik kariyerinde bir isim haline gelebilmek.
Ne de kalıcı duzgun bir ilişki.

Tablo bir anda ne kadar değişti değil mi. Şu an şoyle oldu sıfıra sıfır elde var sıfır.
Bunun da sebebi dikkati tek bir konuya yoneltemem. Cocukluğumdaki hiperaktivitem devam ediyor sanırım.
Lutfen bu konuda bir oneride bulunursanız sevinirim.

Cunku ben artık hayatımda kalıcı başarılar istiyorum.Sıkıldım sabun kopuklerinin icinde.
Boyle devam ederse hiclik icinde kaybolup gideceğim bir hayatım olacak.

Lutfen alıntı yapmayın, ihtiyacım olan onerileri aldıktan sonra sileceğim.