Herkese merhaba;
Artık bu depresif ruh halimden bıktım.Evde dursam gayet iyiyim hicbirşeyim yok.Ankara'ya gidince bana bişeyler oluyor ruh halim değişiyor resmen depresif bir ruh halim oluyor.Derste,okulda,serviste aklıma surekli yaşadığım yerin gezdiğim sokakları,evim,annem,babam,kardeşim geliyor.Bir yurt değiştirdim psikolojim allak bullak oldu.3 yıl aynı devlet yurdunda kaldım şimdi yurdumu değiştirip yarı ozel devlet yurduna gectim.Yurtta da aslına bakarsanız fazla durmadım.Herhalde yurda alışamadım.Yaşadığım yere alışmak icin ne yapmam gerekir.Okuldan donerken yurda gitmek istemiyorum odaya girmek istemiyorum.Yurda yaklaşırken beni bi korku basıyor.yurda geldikten 5 gun sonra oda arkadaşımla karşılaştık hanım banyo yaptı banyo perdesini cekmemiş her taraf gol olmuş tuvaleti kullanacağım canım oraları silersen iyi olur dedim silemem 3 yıl once bel fıtığı ameliyatı oldum dedi.Burası ortak kullanım alanı o zaman perdeyi cekseydin batırmasaydın dedim.Batırdıysan sileceksin dedim.Temizlik benim gorevim değil,dedi.Tabi ben sinirlendim.Rahatsız oluyorum uyardığım icin.O yapıyor ben rahatsız oluyorum.Ben aynı şeyi yapsam yerleri oyle bırakmam silerim utanırım cunku karşıdakine rahatsızlık vereceğim diye.Boyle rahat olmak istiyorum olamıyorum.Hep annem yuzunden boyle hissetmemin nedeni aman karşıdakine rahatsızlık vermeyelim diye bir yere giderdik hep bizi kısıtlardı.Dışarıda oyun oynuyoruz hic yokken cocuğun birisi bana vurmuş sonra bu cocuk kavga cıkartır annem beni suclu bulurdu bana kızardı kesni bişey yapmışsındır diye.Halbuki oyle kavgacı,başkalrına vuran bi cocuk değildim.Ben şarkı soyleyen dans eden sanatcı ruhlu bir cocukum.Şimdi de oyleyim.Bişey anlatırdım basit bir olay okulda karşılaştığım bi durum.bana karşı yapılan haksız bir hareket olmuş obu anlatıyorum haklıyım karşıdakini halkı gorur ben inanamazdım kac kişiye anlattım sadece anneme değil ondan once babama kardeşime anlatmış olurdum onlar beni haklı gorurlerdi o yaşadığımo layda annem beni hep haksız gorurdu her zaamn aynı şekilde ama. halbuki oyle kotu,kavgacı bir cocuk da değildim.Şimdi yabancı birine bir rahatsızlığım soyleyeceğim gercekten rahatsız oluyorum cekiniyorum soyleyemiyorum,soyluyorum kendimi sıka sıka soylemesem daha iyi sinir,stres oluyorum soyleyeceğim diye.bana yardım edin.Bu durumdan nasıl kurtulabilirim.Yurda,odaya alışma ve istediklerini rahatca kendini sıkmadan ifade edebilme.