Herkes cok sessiz olduğumu soyluyor. O kadar cok duyuyorum ki artık bunu duymak beni cok uzuyor. Cok fazla konuşmayı sevmiyorum sanırım, konuşurken cumleleri toparlayamıyorum. Aklıma soyleyecek kelime gelmiyor bazen bulamıyorum.
Aklımda hafızamda birşeyleri tutamıyorum, hafızam zayıf, birşey sorduklarında hemen aklıma gelmiyor gec geliyor..
Dışardan cok sakin gorunduğumu soyluyorlar. Sakinliğim insanları korkutuyormuş.
Biraz cekingenim , ancak haksızlığa uğrayınca sesim cok cıkıyor, cok fazla sinirleniyorum.
Sanki hayatla bağlarım kopmuş gibi eskisi gibi icten gulemiyorum, herşeye gulen insanlara bir mana bulamıyorum sıkılıyorum.
Hoşlandığım insana hoşlandığımı belli etmekten cok cekiniyorum, saklıyorum duygularımı beni beğenmez diye cok korkuyorum. Kendime guven duymuyorum sanırım.Eğer karşı taraftan ters bir tepki gelirse yerin dibine geciyorum, cok uzuluyorum.Kendimi beğenmiyorum ki başkası beni nasıl beğensin ?
Erkeklerle zor iletişim kuruyorum.
Cok arkadaşım var aslında goruştuğum oyle yalnız da değilim.
Şoyle cıvıl cıvıl, kıpır kıpır, konuşkan neşeli bir insan olmak istiyorum yapamıyorum.
Herşeyden bir bıkmışlık hissediyorum, hicbir şey beni mutlu etmiyor.

Bu sorunlarım cozulebilir mi sizce benim psikoloik bir rahatsızlığım var mı tanısı ne olabilir ? Ben bu kafamı nasıl değiştiricem..

Bu durum kendime guvenmemekten mi kaynaklanıyor yoksa benim bir rahatsızlığım mı var sizce ?
Lutfen doktora gidin demeyin sadece, sizin aklınızdaki olası psikolojik bir rahatsızlığım varsa oğrenmek istiyorum ? Hangi tanıya uyuyorum acaba?
Kendine guven nasıl kazanılır?