Merhaba;
Foruma yeni uye oldum.Bircok derdim var ama bunu paylaşacak kimsem yok hem de hickimse.Yurtta kalıyorum yurtta bi tane bile boyle derdimi payşacağım bi arkadaşım yok anca 'merhaba merhaba selam goruşuruz' okuldaki arkadaş grubu da oyle ne biribimize yakınız ne de uzağız herkes hemen hemen boyle.Yurtta boyle oturup konuşacak adam olmadığı icin oyle cok bunlaıyorum ki duşunu oda arkadaşlarım bile halimi hatrımı sormuyor bi nasılsın napıyosun bile demiyolar anca herkes işi duştuğunde geliyor artık bu durumdan bıktım ben herkese elimden geldiğince yardım etmeye kimsenni kalbini kırmamaya caışıyorum ama ben herkese bu kadar incelikli duşunceli yaklaşırken insanlar niye bana boyle yaklaşmıyor diye duşunuyorum.Bugun annemin babamın beni fazla duşunmediklerini de anladım.Botlarımı evde bırakmıştım malumunuz Ankarada okuyorum her yer kar buz ve spor ayakkabılarım var yanımda sadece.babama soyledim kargoya ver diye uğraşmak bile istemedi onun icin benim ayaklarımın su alıp hasta olmam butun gun oyle gezmem onemli değil.iİşin kotusu ben bu sene okul başlayalı beri dışarı gezmeye cıktığım sayılıdır ihtiyaclarımı bile karşılamya dışarı cıkmıyorum cunku o kadar zor geliyo ki gitmesi gezmesi bi de ben cok kararsızımdır beğenemem bi de cekiniyorum mağazaya girince hemen bi gorevli yardım edebilir miyim diy cıkıp gidiyorumanneme de dedim o da hemen hastayım dedi halbuki bana bağırıken hic hasta değildi.ben de zaten beni bi Allahın kulu arayıp sormuyor yaşamamın bi anlamı yok diye duşnuyorum bu duşunce bende 1. donemden beri var gercekten bu sinirlenmeler hergun oluyodu hem de aşırı derecede ve ben bir turlu bu sıkıntı siniri icimde atamıyodum hala da oyle gırtlağımı sıkasım geliyo ama başaramıyorum uzun zamandır buraya yazmayı duşunuyodum ama o bile o kadar zor geliyodu ki gucumu kuvvetimi toplayıp yazdım bu zor gelmelerin hicbişey yapmak istememelerimin nedeni psikolojik.Bugun annemgilin boyle yapmasına sinirlenip ağlayasım geldi ve ağladım yurdun en ust katına cıkıp sağa sola vurum kendimi sinirim gecmedi surekli aklıma kotu kotu şeyler geliyor bileklerimi jiletle en ust katta kesip olmeyi(cunku orada kimse bulamaz millet gormeyeceği icin yurttakilerin psikolojisi de bozulmaz) kendimi assam oradaki yere diye duşunuyorum bi gun sinir anında gozum kararıp bunları yapabilirim diye korkuyorum.Napmalıyım Ankarada şoyle bildiğinizi iyi bi psikolog var mı ve benim odeyebileceğim tarz bi psikolog.Fatih Hastanesine gitmeyi duşunuyorum.Oranın psikologları iyi midir? bileniniz var mı?herkese cok teşekkur ediyorum şimdiden.Vakit ayırıp okuduğunuz icin.Şmdi bo almmam lazım onun icin ble gitmesi zor geliyor ahh ne olacak benim bu halim.Laptopum surekli donuyor sonra acılıp kapanıp mavi ekran hatası veriyo herşeyim sorunlu anlayacağınız.