ZekÂtta asıl olan “temlik”tir. Yani ayette sayılan sekiz sınıfa tahsis edilmesidir. Ancak kimi durumlarda zekÂt veren kimse, zekÂta en fazla ihtiyac duyan hak sahiplerine ulaşamayabilir. Boyle durumlarda “vekÂlet” sistemi ile uzak yerlerdeki hak sahiplerine zekÂtı ulaştırmak mumkun olur. Şoyle ki, zekÂt verecek kimse, zekÂtını uzak bir memlekette bulunan fakir ve muhtaclara ulaştırmak istiyorsa, bunu yapabilecek kişi veya kurumlara vekÂlet vererek zekÂtını teslim eder. O kişi veya kurum da o kişi adına belirtilen yerdeki fakir ve muhtaca zekÂtı teslim eder. Boylece hem maksat hasıl olmuş hem de temlik şartı yerine getirilmiş olur.
