iyi gunler arkadaşlar,

benim babannem hayatımda tanıdığım en gaddar, en sakin, sorunsuz insanlardan biriydi, dedemi yaklaşım 11 yıl once kaybettik, kendini cabuk toparladı. 11 yıldır kendi evinin işleri yapar, pazarına kendi gider o kadar yuku kendi eve gitirir, bahcemizle kendisi uğraşırdi. hic bir sorunu yoktu.

2 ay once boğaz ağrısı yuzunden hastaneye gittik, sonrasında başka hastalıklar turedi, defalarca gidildi hastaneye tesler yapıldı, hic bir şey cıkmadı, o kadar guzel ki kan sonucları her değeri normal, zaten kendisi cok sağlıklı beslenirdi, hareketliydi.

ama ne yazıkki bir turlu inandıramadık hasta olmadığına, once hypokondriak olduğunu duşundum, yani hastalık hastası... surekli olmekten korkuyordu, ben diş hekimliği okuduğum icin az bucuk bişeyler biliyorum o yuzden bana hastalıkları ile ilgili cok şey sorardı, hatta sadece bunlar hakkında konuşurduk. 1 haftadır yemek yemiyor, su icmiyordu, amcam her zaman elleriyle besler babaannemi zaten, yine aynı şeyi yapmaya kalkınca bu sefer sen beni boğmak oldurmek istiyorsun demiş, zaten sinirlerimiz cok gerildi. amcamın kat be kat daha kotu durumu, dayanamış biraz bağırmış. o gunden sonra başta amcam olmak uzere herkesin onu oldurmek icin iş birliği yaptığını duşunuyor, en hayırlı evladının babam olduğunu soylerdi, dun onun icin de aynı şeyleri soyledi, bir suru beddua ediyor, hadi beni kesecekseniz burda olmaz iceriye gidelim diyor. sadece annemin yaptığını yiyor az bucuk, onunla gidiyor bi yere.

paranoid durumda şu an kendisi, babam telefonla bir psikolog tanıdıkla goruştu ayak ustu durumunu anlattık yatarak tedavi onerdi. 2 ay once ordan oraya koşturan kadın gitti, yerine bir bebek geldi, tedavisi zor bir hastalık oluştu, yeni olduğundan biraz umidimiz var, yarın bir uzmana gidicez tabiki, ama bu durumu yaşayanlar var mı, neler yaptılar benimle paylaşabilir misiniz?