adana fidanın yeri ruyada gul dikeni batması fidanın yeri adana
MevlÂn hazretleri, Mesnevi’de kotu huyun insanın nefsine ve cevresine nasıl bir eziyet yaptığı hakkında şoyle bir hikaye anlatır: Huysuz adamın biri bir gun herkesin gelip gectiği yol uzerine dikenli calılar diker. Yoldan gecenler her ne kadar “Bunları buradan sok at” dese de o bunların hicbirine kulak asmaz. Yine kendi bildiğini okur. O dikenli calılar buyur yoldan gecen halkın ayağına takılır, onlara eziyet eder. O yoldan gecenler perişan olur. Bu durum valiye kadar intikal edince vali onu yanına cağırır. Dikenleri sokmesi icin emreder. O da sokerim diye soz verir; ama bugun yarın diye ertelemeye devam eder. Ne sokmem der ne de sokmeye teşebbus eder. Bir gun vali onu yanına cağırır; “Verdiği sozde durmayan adam, emrimi uygula!” diye sıkı sıkı tembihler. Ağır ikazlarda bulunur. Calıları diken huysuz adam da şoyle der: “Onumde hayli gunler var. Merak etme nasıl olsa gunun birinde sokerim.” Vali ise cabuk olmasını soyler ve onu uyarmaya devam eder. Ama adam sozden anlamaz. Dikenler de kok salıp buyumeye devam eder. MevlÂnÂ, hikayenin bu kısmında bir işi yarına ertelerken zamanın su gibi akıp gittiğini soyluyor ve; “Her gun sen yarın bu işi gorurum diyorsun ama gunler gecip gittikce o dikenler daha da kuvvetleniyor. Onu sokecek olan da ihtiyarlıyor, kuvvetten duşuyor. Sen de her bir kotu huyunu bir diken bil. O dikenler kac keredir senin ayaklarına battı. Kac kere oldu seni kotu huyun yaraladı. Sen kendi tabiatından hastalandın da duygusuzluğun yuzunden habersizsin. Cirkin huyunun da başkalarını rahatsız ettiğini bilmiyorsun. Sen şu dikeni gul fidanı haline getir. Gul fidanı ile onu aşıla. Boylece sendeki dikenler gul fidanı haline gelsin. Eğer sen de şerri gidermek istiyorsan, ateşin gonlune hakkın rahmet suyunu dok.” MevlÂnÂ, burada nefsinin kotu arzularına duşmeyi dert edinmeye dikkat cekiyor ve diyor ki:
“Nefsinin ateşi sonduren sonra, gonul bahcesine dikersen biter. Laleler, ak guller, guzel kokulu cicekler yetişir. Sozun kısası; işini yarına bırakma. Cabuk tovbe et de istiğfarı yarına bırakma. Yıl gecti ekin vakti geldiğinde sende yuz karalığından başka bir şey kalmaz.
Beden ağacının kokune kurt duştu.
Onu sokup ateşe atmak, kulluk yaparak iyi işlerle onu oldurmek gerek.”
ailem.zaman.com.tr