CİNN
Mekke'de nÂzil olmuştur: 28 (yirmisekiz) Âyettir. Cinlerin Kur'an dinleyip hidayete geldikleri anlatıldığından, sûre bu ismi almıştır. Hz. Peygamber, amcası Ebu Talip ve eşi Hz. Hatice'yi kaybettikten sonra TÂif'e gitmiş, orada cirkin davranışlarla karşılaşmıştı. Bu sıralarda Kureyş muşrikleri de muslumanlara karşı duşmanlıklarını iyice arttırmış bulunuyorlardı. işte TÂif donuşunde nÂzil olarak Resûl-i Ekrem'e teselli veren bu sûre, yalnız insanların değil, cinlerin de Kur'an'a tÂbi olduklarını bildiriyor, İslÂm'ın muzafferiyetini mujdeliyordu.
RahmÂn ve Rahîm (olan) Allah'ın adıyla.
1. (Resûlum!) De ki: Cinlerden bir topluluğun (benim okuduğum Kur'an'ı) dinleyip de şoyle soyledikleri bana vahyolunmuştur: Gercekten biz, hÂrikulÂde guzel bir Kur'an dinledik .
2. Doğru yola iletiyor, ona iman ettik. (Artık) kimseyi Rabbimize asla ortak koşmayacağız.
3. Hakikat şu ki, Rabbimizin şÃ‚nı cok yucedir. O, ne eş ne de cocuk edinmiştir.
4. Doğrusu bizim beyinsiz olanımız (iblis veya azgın cinler), Allah hakkında pekaşırı yalanlar uyduruyormuş.
5. Halbuki biz, gerek insanlar gerekse cinler Allah hakkında asla yalan soylemezler, sanmıştık.
6. Şu da gercek ki, insanlardan bazı kimseler, cinlerden bazı kimselere sığınırlardı da, onların taşkınlıklarını arttırırlardı.
7. Onlar da sizin sandığınız gibi, Allah'ın hic kimseyi tekrar diriltmeyeceğini sanmışlardı.
8. Doğrusu biz (cinler), goğu yokladık, fakat onu sert bekcilerle, alev huzmeleriyle doldurulmuş bulduk.
9. Halbuki, (daha once) biz onun bazı kısımlarında (haber) dinlemek icin oturacak yerler (bulup) oturuyorduk; fakat şimdi kim dinlemek isterse, kendisini gozetleyen bir alev huzmesi buluyor.
10. Bilmiyoruz, yeryuzundekilere kotuluk mu murat edildi, yoksa Rableri onlara bir hayır mı diledi?
11. Gercekten biz, -kimimiz sÂlih kişiler, kimimiz ise bunlardan aşağıda olmak uzere- turlu turlu yollar tutmuştuk.
12. (Artık) şu gerceği şuphesiz anladık ki, biz yeryuzunde bulunsak da Allah'ı Âciz bırakamayacağız, başka yere kacmakla da elinden kurtulamayacağız.
13. Doğrusu biz, o hidayeti (Kur'an'ı) işitince ona iman ettik. Kim Rabbine iman ederse, artık ne bir (ecrinin) eksikliğe uğratılmasından ne de haksızlık edilmesinden korkar.
14. İcimizde, (Allah'a) teslimiyet gosterenler de var, hak yoldan sapanlar da var. Teslimiyet gosteren kimseler, doğru yolu arayanlardır.
15. Hak yoldan sapanlara gelince, onlar cehenneme odun olmuşlardır.
16. Şayet doğru yolda gitselerdi,onlara bol su verirdik.
17. Bu hususta kendilerini denememiz icin , Kim Rabbinin zikrinden yuz cevirirse, (Rabbin) onu gitgide artan cetin bir azaba uğratır.
18. Mescidler şuphesiz Allah'ındır. O halde, Allah ile birlikte kimseye yalvarmayın (ve kulluk etmeyin).
19. Allah'ın kulu, O'na yalvarmaya (namaza) kalkınca, neredeyse onun etrafında kece gibi birbirlerine gececeklerdi.
20. (Resûlum!) De ki: Ben ancak Rabbime yalvarırım ve O'na kimseyi ortak koşmam.
21. De ki: Doğrusu ben (kendi başıma) size ne zarar verme ne de fayda sağlama gucune sahibim.
22. De ki: Gercekten (bana bir kotuluk dilerse) Allah'a karşı beni kimse himaye edemez, O'ndan başka sığınacak kimse de bulamam.
23. (Benim yaptığım) ancak Allah katından olanı, O'nun gonderdiklerini tebliğdir. Artık kim Allah ve Resûlune karşı gelirse, bilsin ki ona, (kendi gibilerle birlikte) icinde ebedî kalacakları cehennem ateşi vardır.
24. Sonunda, tehdit edilip durduklarını (azabı, kıyameti) gordukleri zaman, kim yardımcı olma bakımından daha gucsuz ve sayıca daha az imiş, bileceklerdir.
25. De ki: Tehdit edilegeldiğiniz (azap), yakın mıdır, yoksa Rabbim onun icin uzun bir sure mi koyar, ben bilmem.
26. O butun gorulmeyenleri bilir. Sırlarına kimseyi muttali kılmaz;
27. Ancak, (bildirmeyi) dilediği peygamber bunun dışındadır. Cunku O, bunun onunden ve ardından gozculer salar,
28. Ki boylece onların (peygamberlerin), Rablerinin gonderdiklerini hakkıyla tebliğ ettiklerini bilsin. (Allah) onların nezdinde olup bitenleri cepecevre kuşatmış ve her şeyi bir bir saymıştır (kaydetmiştir).