Pedro'nun goluyle macın zorluk derecesi "Bir aksilik olmazsa" formatına geliverdi. Oyuna da topa da hukmediyordu Fenerbahce.
Tribunleri susturup, rakibi de sonucu kabul eder kıvama getirdiler. Elbette her şey iyi giderken bir tersliğin olması lazım.
Hikayeye heyecan katma gorevi yine Kaptan Altay'a duştu.
İkinci yarı başlamış, tansiyon dibe cekilirken, auta giden rakip oyuncunun ustune cıktı.
Hakem VAR'a gidip verdi penaltıyı. Bence penaltı da değildi, VAR'ın devreye girmesini gerektirecek "siyah-beyaz" farkı da yoktu.
Yine de Altay'ın "karar yanlışını" duzeltmez bu durum. Aynı hatayı, hep tekrarlamak.
Altay bu durumu iyi duşunmeli. Sonrasında değişiklikler geldi.
Golun asistini yapmasına rağmen macın etkisiz elemanıydı Alioski. Lincoln, orta sahada oynamaya calıştı acıkcası.
Ne pas zamanlaması, ne pas veya karar hızı.
Sadece orada bulunan oyuncuydu. Gozlerimiz Arda'nın ustundeydi.
Doğru bir mac secti onun icin Jesus. Duran top fırsatı vermemek icin faul yapmaktan kacınan rakip karşısında, genc oyuncu tum yetenekleriyle oynayabildi.
Cok kez pas opsiyonu oldu ama Lincoln'un tercihi olamadı. "Ben başkayım" dedi topa her değdiğinde. Taraftar baskısını da sertce yaşadığı, kariyerindeki tecrube adımlarının onemlisini attığı bir mac oynadı.
Sahadaki oyuncu karakterleri "ofansif" olmasına rağmen, hemen hepsini orta sahanın bir parcası olması onemli bir karardı.
Sahadaki takım bize gosterdi ki, "Her skoru oynarız, sahada da fikrimizi kabul ettiririz." Kuzey Kıbrıs'tan gelip tribunlerde dimdik duranlara de "selam" olsun.
Yıllar sonra "Dağ başını duman almış" şarkısını dinledim tribunler