Aile ilişkilerinde sorun ve obeziteHerkesin de bildiği gibi ebeveyn davranışları ve obezite arasında ciddi bir ilişki vardır. Ebeveyn davranışları cocukları gelecek hayatını pek cok yonden şekillendirmektedir. Diyet yapan ve ozellikle ergenlik donemindeki genc kızlar bu davranışı anneden oğrenmektedir. Kilolu kızların anneleri kızlarına ne kadar ve nasıl yemeleri ile ilgili daha fazla dış kontrol uygulamaktadır. Bu anneler dış kontrol sağlayarak yiyecek alımını azaltacağına inanmaktadır. Bakıldığında bu sert kısıtlamaya giden annelerin aslında kendi diyetlerinde de aynı yontemi kullandıkları gorulmektedir. Sosyal ve fiziksel cevredeki duygu yetersizliklerinin erişkinlikte obezite ile ilişkili olduğu unutulmamalıdır. Ebeveynlerinden yeterli destek almayan cocuklar maalesefki gelecek donemlerde diğer cocuklardan yedi kat daha fazla obezite hastalığı riski barındırmaktadır.
Cocuklara, tutarlı bir şekilde duzenli egzersiz yapmanın sağlıklı olduğu konusunda ebeveynlerin ornek olması gerekmektedir. Cocuklar, yetişkinleri bir donem kalori ve yağ yakmak icin aşırı egzersiz yaparken bir donemse hareketsiz gormekte ve bu yuzden sporun ne demek olduğuna ya da neden onemli olduğunu anlamlandıramamaktadır. Ayrıca, bilgisayar oyunları ve internet cocukların saatlerini bilgisayarların onunde gecirmesine sebep olmaktadır. Cocuklar, dışarı cıkıp oynamaları icin teşvik edilmeli ve onlara egzersizin onemi anlatılmalıdır. ‘Cok fazla’ ve ‘cok az’ kavramlarının oğretilmesi de oldukca onemlidir. Cocuklar icin yapılabilecek en guzel şey, ‘sağlıklı’ ve ‘eğlenceli’ olduğu icin haftada 4-5 kere ailece yuruyuş yapmaktır.
Olumsuz beden algısına sahip genc kızlar ile yapılan araştırmalarda aile ilişkilerindeki zayıflık dikkat ceken noktadır. Toplumsal sorunların bir kısmı genel olarak eğitim yetersizliğinden de kaynaklanmaktadır. Ebeveynler cocukları ile ergenlik doneminde vucutlarındaki değişim hakkında konuşmadıkları icin cocuklar yalnızlık ve boşluk duygusuna kapılarak daha cok yemeğe yonelme davranışı gostermektedir.
İyilik yapma amacı ile bilincli veya bilincsiz bir şekilde cocuklar hakkında ailelerin; yakınları ve diğer aile uyeleri ile kilo hakkında konuşmaları, birbirlerinin yemelerini ve kilolarını yargılamaları, hatta alay etmeleri cocukları hep depresyona suruklemekte hemde ince beden algısını patolojik boyutta isteme haline donuşturmektedir. Bu patalojik boyutlara ulaşan ince beden algısı bir sure sonra cocuklarda kilo ve utanc ile ozdeşleşmektedir. Bireyler, ozellikle de kadınlar 1- 2 kilo bile aldıklarını fark etseler hemen bir utanc duygusuna kapılmaktadır.
Sonuc olarak, fazla kilosu olduğuna inanan kadınlar kac kilo olduklarını saklamaya, mayo veya kısa etekle, şortla gorulmek istememeye başlamaktadır. Kadının eşine ‘bu beni kilolu mu gosteriyor?’ diye sorması, uzun sure gormediğiniz bir dostunuzu ilk goruşte ‘kilo almışsın/ vermişsin!‘ demesi hayatımızda kilonun ve gorunuşun odak noktası haline gelmiş olduğu fikrini maalesef ki desteklemektedir.


[h=2]İstanbul Genel Cerrahi uzmanlarına ulaşmak icin tıklayın![/h]