Aile de guven ilişkisi
Modern toplumlarda aile gittikce kuculmekte. Cekirdek aile olarak kabul edilen anne, baba, cocuk(lar) olan yapı taşı ; 21. yuzyılda artan boşanmalar nedeni ile daha da kuculmuştur. Anne- cocuk ya da baba -cocuk olarak minimize olmuş durumdadır. Bu durum da doğal olarak cocuklardaki psikolojik yapılanma ve gelişimi farklılaştırmaktadır. Bu anlamda en cok etkilenen alan da “ailedeki guven ilişkisi” olmaktadır.

Cocukta guven duygusunun oluşumu anne karnından itibaren başlamaktadır. Sakin gecen gebelikle birlikte annenin duygusal anlamda rahat olması, stres oluşturacak faktorlerden uzak olması, sakin iş yaşantısı, eşi ile olan uyum ve guven ilişkisi bebeğin de anne karnında sakin bir 9 ay 10 gun gecirmesi demektir. Bu surec sağlıklı bir şekilde atlatıldığında dunyaya gelen yeni birey de kendinin guvenli bir ortama geldiğini hissedecektir. Temel ihtiyacları (beslenme, oz bakım, sevgi) karşılanan bebek psikolojik gelişim olarak da oldukca sağlıklı bir şekilde yaşantısına devam edecektir.

Cocukların gelişim sureclerinde 0-6 yaş dediğimiz zaman dilimi oldukca onemlidir. Bu donemde cocuğa verilecek temel değerler( ahlak, sevgi, guven, inanc, vs) kalıcı olup, cocuğun aynı zamanda vicdan yapılanmasını sağlamaktadır. Bu donemde cocuklarımıza durust olmalı, yapabileceğimiz şeyler icin soz vermeli, zaman kavramını yaşatarak oğretmeli, ve onu karşılıksız severken, odul- ceza ilişkisini kaliteli tutmalıyız. Yani kısaca; soylediklerimizle yaptıklarımız aynı olmalı, tutarlı olmalıyız. Boylece ebeveyn olarak inandırıcılık ozelliğimiz ve yaptırım gucumuz kuvvetli olurken, cocuğumuzla aramızdaki guven ve sevgi ilişkisi de oldukca kaliteli olacaktır.

Peki guven duygusu sağlıklı gelişmeyen bir cocukta neler gozlenir? Oncelikle guven duygusu olmayan bir cocuk ozguven duygusunu tam olarak geliştiremez. Kendine olan guven duygusu tam olmadığı icin de sorumluluk ustlenmez, ya da kendisine verilen odev ve işleri tam istenildiği ya da ondan beklenildiği gibi gercekleştiremez. Okul cağında, sınıfta arkadaşları ile uyum problemi ve davranış sorunları yaşar. Başarı odaklı calışmalarda genelde yetersiz kalırlar. Gelişimi yaşından beklenin uzerinde olan cocuklar ise bu durumla baş edebilmek icin genelde biz yetişkinlerin kurnazlık , haşarılık diye adlandırdığımız davranış modelleri geliştirirler. Yalan soylemeye meyilli olurlar. Kendilerine gore oluşturdukları hayal dunyalarında yaşarlar ve bunu kendi gercekleri kılarlar.

Ozellikle parcalanmış aile yapısı icinde buyuyen cocuklar sevgi ihtiyaclarını yeterince karşılayamadıkları icin bu duyguyu alabilecekleri ortam yaratma peşindedirler. Bu durumu yaratırken de kucuk yalanlar yada oyunlara başvurmaktan cekinmezler. Cunku amacları anne ve babayı bir araya getirmek ve eksik olan sevgi ve guven ilişkisini tamamlamaktır. Somut –soyut kavramı zaman zaman karışan bu cocuklarda ofkeli bir ruh hali hakim olmaktadır. Genelde olaylar karşısında suclu aramaya meyilli olan bu cocuklar cezalandıracak birilerini mutlaka bulurlar. Kimseyi cezalandıramazlar ise kendilerine ceza vermekten cekinmezler. Ergenlik cağında ise guven duygusundan uzak, inatcı, kural tanımayan, sınır kavramı olmayan birer bireye donuşurler.


Sonuc olarak diyebiliriz ki, cocuklarımıza vereceğimiz sağlıklı guven ve sevgi ile onların birer birey olarak geleceklerini yapılandırıyoruz. Bunun icinde yapmamız gereken tek şey, minimize olmuş bir aile yapımız olsa bile sevgimizi ve guvenimizi tutarlı ve onların ihtiyacını karşılayacak kadar vermektir. Bunun dozu da ne cok az olmalı cocuklarımızı cezalandırmak icin, ne de cok fazla sunulmalı daha cok başarı ve iyi davranış icin.

[h=2]İstanbul Psikoloji uzmanlarına ulaşmak icin tıklayın![/h]