Eşim dunya iyisi biriydi ya da ben oyle zannediyorum artık bilmiyorum. Cok sık kavga ettik, haftada 4 kez diyim siz anlayın. Bu surecte kp imin, annemin, babamın hastalıkları, kp i kaybetmemiz ve herkesin hıncını benden alması, eşimin işsiz kalması vs..Evliliğimizden hic bir şey anlamadığımız gibi eşimle saygımızı yerle bir ettik.
Ben psikolojik olarak tedavi goruyorum, 4 yıldır. Anksiyete hastasıyım. Benim de cekilmez, kotu yonlerim var. Eşim cok da destek oldu, ailesine zorla goturmez, onları susturmayı başardı hatta gec olsa da benim icin hepsini karşısına almayı da başardı. Ama ben tukendim.
Artık her kavgamızda kuslukler 1 haftayı buluyor, eskisi gibi ne o ne de ben caba gostermiyoruz barışmak icin.
Son tartışmamız; bayramda ailesine gittik, yeni işe girdiği icin izni ve maaşı yok. Ona yalvardım son 3 gununde tatile gidelim diye, maaş kartımı onune koydum, sen nereye istersen gidelim dedim, cok ihtiyacımız var daha hic 2 gun bir yere gitmedik dedim. Tamam dedi. Ancak bayramın 4. gunu zorla artık bilet bakmaya başladık ve tabi hic bir yer icin yer bulamadık. Zaten istekli de değildi.
Bu arada ben vajinusmusum. Tatilin her acıdan iyi geleceğini duşundum 2 gun de olsa. Tedaviye başlayacağım ve bebek de istiyordum. Eşimle tatil yapmadan bebek doğurmayacağım derdim hep. 2 ay iznim var oğretmenim. Ve olmadı yine.. bu sefer kendimi tutamadım, cok hakaret ettim, resmen ofkeden deliye dondum. Bayramda ailesinin yanına gittim, onca şeye rağmen 4 gun guleryuzumu eksik etmedim. Ve sonuc..
Gecen haftadan beri 1 kelime etmedik birbirimize. Cok ofke doluyum. Onceden hatam olduğunda gidip zorla sarılır, gonlunu hemen alırdım. Artık cok doldum ona, ailesine, beni anlamamasına, yaşadığım bunalımlara..Nasıl barışırız, nasıl eskisi gibi oluruz bilmiyorum. Gun değil saat gectikce icimde bir alev buyuyor.. Nasıl barışacağız? Ben adım atarsam tanıştığımızdan beri en cok istediğim şeyi yapmamasını kabullenmiş gibi olacağım. Yediremiyorum.
