merhabalar arkadaşlar ,
onceki konumuda gormuşsunuzdur . kayınvalidemden yana sıkıntılıyım. aslında pek bir problem yoktu kalmadı yani tam her şey yoluna giriyor yavaşta derken dun ki olan ufakta olsa problemleri artık kaldıramıyorum
. haftanın birgunu ya kayınvalıdem bana yatılıya gelıyo ya da biz kayınvalideme gidiyoruz. dun eşim ile konuşuyoruz annem daha alışamadı yalnızlığı kabul edemedi dedi ağlıyor dedi . bende zamanla alışacak her şey oturacak dedim . ama seninle bir şey onuşmak istyorum dedim . gecen hafta kaynanam gilde kaldığımızda belim tutulmuş gece bir uyandım ellerim uyuşmuş bir vaziyetteydi . annene akşam yemeğine oturmaya gidelim ama biz kalmayalım annen istediği zaman bize gelebilir dedim . buna da ben karar veriyim bırakta seni hic bi şeye zorlamıyorum babamın yadigarı ben nerdeysem sende ordasın dedi bende kacıncı yuzyılda yaşıyoruz biz dedim başka biri olsun cekmez bu durumları dedim cekmeseydi bende boşanırdım dedi bende evlilik dediğin şey bu kadar basit mi dedim . neyse gorumcemi arayarak bir salaklık yaptım iyi niyetle derdimi paylaşmak istedim ama cok yanılmışım. anlattım birincisi sen hic kimseyi annesinden ayıramazsın eşin gitmek istyorsa gideceksin eşin anneme karşıda gelip surekli bağırıp cağırıyor biz artık senin doldurduğunu duşunuyoruz bende ilk zamanlar cok sıkıntılar cektim ama kendisi turkiyenin bir yerinde yaşıyor gorumcem kaynanası turkiyenin bir ucunda ....demediği laf kalmadı artık evlilikten soğudum . şu aile ortamına cocuk bile doğurasım gelmyor istyorum ama yapmak istemiyorum . eşim yanımda değil ne kadar yanlış bir karar vererek evlendiğimin bir kez daha farkına vardım ya ben cok anormalım ya karşımdaki insanlar artık cıkmazlardayım ne yapacağımı bilemez durumdayım