Daha once de bu konuyla ilgili bir başlık acmıştım. Derdim: aileme 2.5 yıldır kira gibi para veriyor oluşum.
Ailemle birlikte yaşıyorum 25 yaşındayım. Annem ev hanımı primini dışardan oduyoruz babam emekli 4500tl maaşı var. İşe başladığımdan bir kac ay sonra annem gecinmekte zorlandıklarını soyledi, kardeşimin dershanesi bitene kadar 1000lira yardımcı olmamı istedi. Kabul ettim. Kardeşimin dershanesi bittiğinde araba aldılar, onun taksidi var ayağına geldi yardımı kesemedim. Ama bana kimse bir şey sormadı. Hala her ay 1000-1200lira veriyorum. Maaşım iyi cok şukur kenara birikim de yapabiliyordum. Yaklaşık bi 40.000liram vardı. Ancak malesef annem rahatsızlanınca yarısı ameliyatına gitti diğer yarısı babamın borclarına... Elimde ne bir birikmiş kaldı, şuan maaşımla birikim de yapamıyorum. Cok canım sıkılıyor bu duruma, kendimi somuruluyor hissediyorum, benimle aynı yerde yaşıtlarımın arabaları marka cantaları falan var, bir de benim halime bak. Bir de yurtdışına yerleşmeyi planlıyorum birikmiş para lazım. Bunu anneme soylediğimde cok bozuluyor cok uzuluyor onlara yardım etmek istemiyorum diye. Tribe giriyor. Ama verdikce de hepsine nefret dolmaya başlıyorum
ben mi abartıyorum?