Konuya gelmeden kısa bir ozet geceyim.hayatımın en zorlu zamanlarıydı,elimden ameliyat oldum,sağ elimle yarımyamalak iş gormeye calışırken bir yandan da mesleğimle alakalı bir sınava hazırlanıyordum ve malesef cok calışmam gerekiyordu,gece gunduz.. 2,5 yaşında aşırı anneci cocuğum,eşimle yaşadığım sorunlar,yemek yapacak zamanı gucu kendimde bulamayışım ve surekli geciştirmeli bir şeyler yediğim biraz da stresen beni oyle yonlendirdiği icin bilemiyorum hızla aldığm kilolar.. yoğun iş temposu,uzaklaşılan eş ve ebeveyn ilişkim,yoğun ders calışma surecim derken olaylı giden 3 ay..
Ve ben surecin sonunda pilim bitmiş vaziyette annemi aramam,tum kırgınlığıma rağmen..
Bir kez bile bana maddi manevi destek olamamış,ama iş istemeye gelince sınır tanımamış eleştiri makinası annem..
O kadar kırgınım ki ona,derinlerde bir yerde cok yaralamış beni gecmiyor o telafi etmek icin hic bir şey yapmadıkca de kendime donup ‘hata bende mi acaba ’diyip kendimi suclamam ama ikna da olmayışım affedememek ve ne istiyorsa yapmak ama hic bir şey isteyememek..
İşte tum ilişkimiz bu..
1,5 saatlik mesafede eşi ve bekar kardeşm ile birlikte oturuyor,uc gun once yanıma geldiler,sınavıma kalmış 2 ğun,temizlik yaptım yemek yaptım ki bunları surecim boyunca doğru durust yapmamışken,ama sonuc: bu evde nasıl duruyorsunuz,bir tek corba ve kofte mi? Yatak o kadar rahatsızdı ki her yerim ağrıdı..
Uzun uzun duygularımı anlatmak istemiyorum ama bana gecirdiği hissi tahmin etmişsinizdir..
Ve sınavım bitmişken aramadı ne oldu ne bitti diye,ben aradım,sadece torununu sordu,onu cok ihmal ettin, diyemedim “o kadar duşunuyorsan gelseydin de torununla kalsaydın biraz bir kerecik de veren taraf sen olsaydın ’ diyemedim tabi.. işsizken bana eşimden para istetmesini,cebimdeki son parayı almasını, bir gun de ihtiyacın var mı diye sormamasını,surekli eleştirmesini ama sen ağzını actığında kıyameti koparışını hic bir şeyini unutamıyorum atamıyorum icimden..
ve işin kotusu onun umrunda bile değil..