kız ailesine evlenmek istediğini falan anlatmış zaten universite son sınıfta şuan... ama ailesi izin vermiyor o adam bizim ailemize uygun değil falan filan demiş olmaz diyorlar 1 hafta bu anlaşmazlık surdu
Tabi bizim arkadaş bunları duydukca deliriyor yok o olmazsa evlenmem falan filan diye bizimle surekli konuşuyor ne yapsam falan diye .... Kız da konuşmak icin kız birkac gunluğune arkadaşların yanına gidiyorum diye ailesinden zar zor izin alıp cıkıp geldi ... Kız geldi gelmesine zaten cok fazla samimiyetimiz de yoktu okuldan ...neyse işte konuşuyorlar falan bizim arkadaş kıza dedi ki zaten okulunda bitiyor ailen vermeyecek belli benimle kacar mısın diye sordu ? kimse boyle birşey beklemiyordu tabi kız da şok oldu bizim arkadaş dedi ki duşun taşın sen kararını ver ben zaten seni cok seviyorum seninle olmayacaksa kimseyle de olmasın falan dedi ... sonra da arkadaş eşimle birlikte evden cıktılar biraz kafa dağıtsın diye...
kız bizimle birlikte kaldı... benim samimi olduğumuz birkac arkadaşım daha var konuştuk falan filan son karar sizin biz birşey diyemeyiyiz dedik . Oyle biraz daha kız anlattı işte korkuyorum falan dedi ama cokta istiyorum uzuluyorum dedi ve bir sure sonra kendini tutamayıp ağlamaya başladı
Biz işte kıza birşey olmaz falan dedik.... Kız bana donup dedi ki ailen seninle konuşmuyor ya hani ne hissediyorsun nasıl başa cıkıyorsun nasıl dayanıyorsun ? ( Başka şeyler de dedi) biran başımdan aşşağı kaynar sular dokulurmuş gibi hisettim arkadaşlarımda ne diyeceklerini bilemediler tabi ...en yakınlarım onlardı neler yaşadığımı en iyi onlar biliyor en cok onlar destek oldular bu surecte ....
kızım doğduktan sonra hic ağlamamıştım hep onu duşunuyorum cunku beni hisseder diye
(( icime atıyorum guclu olmak zorundayım diyorum arkadaşlarım da biliyor ... Ama işte boyle duyunca birden cok kotu oldum ama karşımda oturan bebeğimin karşısında ağlayamazdım tutabildiğim kadar tuttum kendimi ama arkadaşlarım fark etti hemen.... dedim ki sen merak etme ben cok mutluyum hepsine de değdi her zaman iyi ki diyorum falan dedim. yinede gozlerimden akan yaşlara engel olamadım bebeğimde o anda beni ilk kez oyle gordu ve gozlerimin icine bir sure baktı dudaklarını buzdu derin derin icini cekti ve ağlamaya başladı arkadaşlarım kucağına aldı ve sevdiler falan ağlamasın diye bende hemen kendimi toplamaya calıştım .Kızda anladı hatasını cok ozur dilerim oyle demek istemezdim falan dedi ...Benim arkadaşlarımda cok kızdı icten ice (cunku kızım onların eline doğdu) sonradan zaten uzun uzun konuştuk ... ( iyi ki onlar var iyi ki ) 
)Ama dun bu olaydan sonra kızım surekli kucağıma gelmek istiyor en ufak birşeyde cok cabuk korkup irkiliyor ağlamaya başlıyor ... ve ben cok uzuluyorum bu duruma arkadaşlarım da sinir oldu bende hala etkisindeyim icim bir tuhaf oldu dunden beri ...anlatmak istedim işte ....