iyi akşamlar hanımlar. uzun suredir takip ediyorum burayı ve buradakilerin fikirleri cok hoşuma gidiyor benim de bir derdim var paylaşmak istedim.. 24 yaşındayım evliliğimin 4.yılındayım. Eşimle bazı hayal ve planlarımız vardı cok şukur gercekleştirdik.Eşim hep cocuk istiyordu bu hayaller olunca olsun deyip erteledik hep. Eee şimdi bahane de kalmadı. Bir tarafım cok istiyor hevesleniyor ama bir tarafım da sorumluluğu ağır olacağı icin kaldıramayacağını duşunuyor. Ailelerimiz biraz sorumsuz ikimizinde cok eksiklik yaşadık yaşıyoruz.. Bende oyle ebeveyn olmak istemiyorum.. Bide şuan ablam 4 aylık hamile bize yakın bir yerde oturuyor. Bebek doğunca ben bakacağım zaten 1 kac yıl sonra taşınacaklar o zamana kadar hep ben bakarım diye konuştuk (memur calışıyor ablam ) şimdi biz bebekten konuşunca falan sen kucuksun dur daha falan diyor eşim yokken tabi belki onun da etkisinde kalıyorum ama gercekten bilmiyorum ne yapacağımı. ha deyince olacak mı tabi ki belli değil nasip bu işler ama bu duşunceler kemiriyor beni.. uzun oldu hakkınızı helal edin .. tarafsız insanlarla konuşmak istedim sadece cevap yazarsanız teşekkur ederim