Merhaba ,

6 senelik evliyim 4 yaşında bir kızım var . Evliliğimizin ilk aşamalarında eşim askerden geldiği icin cok sıkıntılar yaşadık . Evliliğe hazır olmadığı bir donemde tarih belli diye evlendik .Bu yuzden evliliğimizin ilk yılları pskolojik acıdan cok zor gecti .Evlendikten sonra Şehir değişikliği yapıp İstanbuldan Bursaya geldim .İşimi de bıraktığım icin o donem kpss ye hazırlandım .Benim adaptasyon surecim eşimin pskolojik sorunları nedeniyle tartışmalar başladı . Benim ailemde boyle şeyler yaşanmazdı ama eşimin ailesinde genelde sesli tartışmalar ofke patlamaları olurmuş . Bu durumun gecici olduğunu duşunerek hep sabrettim . Bu sure icinde hamile kaldım . Eşim bu sure zarfında benim icin yanımda olmadı . Cok fevri ,sinirli ve takıntılı olduğu icin aramızda bu durum sorun oluyordu . Beni sadece hamileliğim boyunca 1 kere hastaneye goturdu . Onda da cok sinirlendiği icin ben zaten gelmesini istemedim . Cunku destekten cok kostek oluyordu velhasıl cocuğumuz doğdu şuan 4 yaşında bu zamana kadar belli şeylerin duzelmesini bekledim .Cocuğum 1 yaşına girdiğinde işe başladım . Eşime hep değer verdim ama uzun suredir karşılık alamadığım icin değer vermeyi bıraktım ve evliliğimi sorgulamaya başladım . Gercekten evlilikler boyle mi diye duşunmeye başladım . Eşimden beklediğim desteği ve sevgiyi alamadım . Eşim kotu bir insan değil ama biz anlaşamıyoruz . Surekli tartışıyoruz ve farklı şeylerden zevk alıyoruz . Birlikte hic keyifli vakit gecirmiyoruz .Evliliğimiz boyunca ayrılığı surekli gundeme getirdim ama asla yanaşmadı . Benden ayrılmak istemiyor ama maalesef bir adımda atmıyor . Bu benim cok canımı sıkmaya başladı aramızda sorun olduğuna ikna etmek icin cift terapistine gittik . 6 defa goruştuk . Aramızdaki sorunları acıkca konuştuk . Pskolog eşimin obsesif ( takıntılı )duşunceleri olduğunu bununla ilgili psikatriden yardım alması gerektiğini soyledi. Psikiyatriye gitti bununla ilgili 3 ay ilac kullandı . Kullandığı donem daha sakin kırıcı değildi ama şuan ilacıda bıraktığı icin aynı . Birbirimizle anlaşamıyorken mutsuz bir evliliği cocuk icin devam ettirmek bana mantıklı gelmiyor . 2 mizde ayakları uzerinde duran insanlarız . Ayrı yaşayabiliriz . Kafam okadar karışık ki .Evet herkesin evliliğinde problem var kimse dort dortluk değil . Ama eve gittiğimde mutlu değilim . Eşimin benim hayatıma hic bir artısı yok . Desteğini gormedim . Yanımda olmasını en azından sacımı okşamasını bana sarılmasını isterdim . Sevgisini gosteremiyor bile cok uzuluyorum . Uzun suredir cinsellite yok hayatımızda .2 mizde sanırım birbirimizi istemiyoruz .Benim hatalarım yok mu elbette var inatcıyım ve dikbaşlıyım eşim bana karşı kadınlığını kullanmıyorsun diyor haklı . Ama eşim hep bencil olduğu icin bu konuda bende artık ona yanaşmak istemiyorum icimden gelmiyor kullanılmış gibi hissediyorum kendimi . Eşime bu konulardan bahsettiğimde ben kumar mı oynuyorum seni mi aldatıyorum diyor evet haklı bunları yapmıyor ama iletişim problemi ,aynı kafa yapısında olmamak , mutsuz olmak , en onemlisi yatak arkadaşlılığı kuramamak ayrılık sebebi değil midir ? Hayatımın sonuna kadar bu şekilde mi yaşayacağım .? Dışarıdan bir goz olsun diye buraya uye oldum okuduysanız lutfen fikrinizi yazın .