Herkese merhaba,

1 yıldır cok şukur yolunda giden bir ilişkim var. Tanıştığımız ilk andan itibaren evlilik lafı hep gundemimizdeydi, aradan 1 yıl gecti, erkek arkadaşım daha fazla ısrar eder oldu. Uzun sure calıştıktan sonra yuksek lisans yapmak istedim, o surecte erkek arkadaşımla tanıştım, mazeretim hep okuldu, iş ve okulu birarada goturduğum icin yoğundum ama şu an o mazeretim de yok. Karakter, bana ilgi ve saygı acısından cok iyi biri, her insanda olduğu gibi erkek arkadaşımda da sevmediğim ufak tefek kotu huylar var (inatcılık, ketum olma vs) ama gozardı edebileceğim şeyler, sonucta insan olan herkesin kesiri kusuru var. Beni tek duşunduren şey deliler gibi aşık değilim. Sadakatinden, sevgisinden, hurmetinden eminim ama aşık değilim bu yuzden boyle ciddi bir kararı veremiyorum, hep “tamam” dediğim anda bir urperti oluyor. Onu seviyorum, yanında huzurluyum, surekli aklımda ama dingin bir sevgi ile seviyorum sanki, huzurlu bir aşk. Hayatımda bir kere aşık oldum ama cok mantıkcı biriyim, o kişi bana uygun olmadığı icin birliktelik duşunmemiştim, hislerim cok gucluydu, o kadar duyguları ve dunyayı alt ust edecek hislerim yok erkek arkadaşıma karşı. Evlilik yanlış bir karar mı olur? Bu arada erkek arkadaşımı sevmediğim halde seviyorum diyerek hic kandırmadım, durustluk onemli benim icin, hissetmediğimi laf olsun diye soyleyemem. O sevdiğini soyler ama ben hic soylemedim henuz. Ozellikle evli hanımların goruşlerini rica ediyorum. Evlilik icin cok aşık olmak şart mı? Yoksa saygı, sevgi, hurmet yeterli mi? Sonradan pişman oldunuz mu?

Teşekkurler.