Arkadaşlar merhaba gecen konumdan hatırlayan vardır, bilmeyenler icin ozet geceyim. Sevgilimle yaşadığım sorunlar neticesinde onun narsist olduğunu duşunmuştum. Sırf onun yaptıklarına odaklı konuştuğum icin okuyanlarında boyle duşunmesine neden oldum. Narsizm tam olarak nedir ne değildir cok fazla araştırdım. Buna istemsiz neden olmak bile narsiszme yatkınlığımı gosteriyor. İlişki başlangıcında yumuşak karakterli guler yuzlu neşeli biriyken suistimal edildikce hep daha dominant daha katı daha otoriter biri oldum. Daha onceki ilişkilerimden kalan kotu tecrubeler yuzunden suistimal edilme korkusuyla aynı tavırı takındım. Sevgilimi hatası elbette oldu zaten bu yuzden bu sert tavrı takındım ama sanırım abartmışım. Barışalı bir hafta oldu. Dun konuştuk acıkca. Her şeyden once senin mutluluğun onemli ama boyle davrandıkca benide kendinide mutsuz ediyorsun bu tavrınla diyerek baskın tarafımdan kurtulmam gerektiğini soyledi. Kendini mutlu etmezsen ben seni nasıl edebilirim dedi. Acıkca sordum bu ilişkide baskın taraf sen olsan ne değişecek diye, o da bana, bu tavrını korumak icin herhangi bir caba gostermediğini fark ettiğinde, saldığında sadece aşkımızı hissedeceğin icin daha mutlu olacaksın banada kendim olma fırsatı sunacağın icin hem seni hem kendimi daha kolay mutlu edeceğim dedi. Uzun olmaması icin konuşmaları tam yazmıyorum ama naif yaklaştığımda ne kadar yapıcı konuşmalar sağlayabildiğini gordum. Empati yaptığımda şu sonuca vardım. Benden daha yumuşak biri olmamı istedikce kendi bildiğimi okudum, manipule etmek istiyor, beni oyuncak eder tepeme cıkar gibi algıladım istediğini ona vermedim. Onu surekli gerdiğim icin, yeri geldiğinde susmayı bilmediğim icin ve hatalarını suclayıcı, eleştirisel şekilde sivri dille soyleyip dominant davrandığım icin belki o da kendi savunma mekanizmasını geliştirdi. Artık dediği gibi saldım. Takındığım bu tavrı surdurmuyorum. Eskiden kendim gibi olduğum icin bana aşık olan biri, aylardır olmadığım biri gibi davrandığımdan toleranssızlaşması ve değişmesi normal. İnanın hayatım hic kolay değil o kadar ağır şeyler yaşadım ve yaşıyorum. bende bu savunma mekanizmam yuzunden ne kadar sert, hırcın biri olduğumu fark ettim. Ondan empati beklerken kendim daha yeni yeni yapıyorum. O zaten her şeyin farkında banada bunlar olsun sevgisini olsun vb. bir cok şeyi ispatlamakla cok uğraştı zamanında. Ben başka şeylere yordum. Toleransının bittiği yerde beni yanlış anladığı bir durumdan dolayı, doğrusunu bana sormadan direkt bitirmek istedi. Bende farklı duşunceler oldu. ( sevmiyor, takmıyor, beni bırakmayı goze alıyor vb.) Aslında o da, bu tavrımdan dolayı onu sevmediğimi duşunduğu icin ayrılmakta sakınca bulmamış. Barışmak icin cabalayan kişi bendim, sonra o da bu sayede onu hala sevdiğimi anladığını o yuzden hemen kabul ettiğini belirtti. Gercekten kendimi anlamıyorum, neden yani. bunları yaşamaya hic gerek yokmuş, neden yorup, yorulmuşum bu kadarına gerek var mıydı. İstediğine baştan izin verseydim ilişkinin yukunude tek ben cekmeseydim belkide ikimizde bu kadar yorulmazdık cunku baskın olmak onun doğasında var ama benim yok. Malesef insan hayatında cok fazla darbe yiyince işini şansa bırakamıyor ve her şeyi kontrolu altında tutmak istiyor. Ama bıraktım bu tur tavırlarımı artık yepyeni bir sayfa actım kendimde ve ilişkimde. Sizede icimi dokmek istedim.

Hassas bir donemimdeyim kırıcı veya yargılayıcı yorumlar gelmezse sevinirim.