Sitenin arabeks queen'i gibi hissediyorum artık kendimi
Ben iyice ipleri kopardim galiba. Corba icerken, utu yaparken, dolmuş beklerken, calışırken hatta sabah işe gelip poğaca yerken bile ağlayasim geliyor. Zaman mekan fark etmeden ağlıyorum deli gibi. Ağlayacak gibi olup ağladığımı kimse anlamasın diye lavaboya gitmekten ciğerim soldu. Sanırım calışmasam iyice kafayı yiyeceğim. Normalde psikologa gittim kasim ayında sureclerin normal olduğundan kendime zaman vermem gerektiğinden bahsetti. Hemen hemen 2 ay oldu ve ben hala batiyorum. Bu ay icin yine randevu alacaktım ama Ocak ayı icin randevuları dolmuş.
Depresyondayken (depresyon mu bilmiyorum.) kendinizi iyice koyvermeden nasıl ayağa kalkıyorsunuz? Neye tutunuyorsunuz?
Bu arada 1 hafta once beni rehberinden sildi sanıyordum WhatsApp'tan hikaye paylaşmış, ama hikaye sadece bende gorunuyor. Ben de galiba hala rahatsiz mi edeceğim diye endişeleniyor da deniyor diye duşundum. Dun aradım. :') 100 kişi belki arama, gitme jehaan dedi ama pişman değilim. Boyle direğe carpmazsam kabullenemem gibi geliyor. Bı kere daha yuz yuze goruşmeye değecek bı şey yok muydu gibi bir şey sordum. Bu şekilde olmazdı dedi. Beraber olamayacagimi kabullendiği ses tonundan bile belliydi. Kırıldığı da. Sevildiğimi duşunduğum icin cok fazla zorladığımı, bunları rezillik olarak gormediğimi soyledim. Sevilmiyormuymuşsun yani iyi tamam dedi. Rahatsız etmeyeceğimi vsvs soyledim o da rahatsız etmek olarak algilamadigini soyledi. Sonrada bitti konuşma.