Oncelikle uzun bir konu olabilir, sabrınızı rica ediyorum

Şimdi olayların temel sorunu şurdan doğuyor, biz cok sorunlu bir ailede buyuduk.Ben herkesle arayı bulmaya calışan bir tiptim ancak benim acımdan ilişkilerde gozumun acıldığı bir nokta oldu.
Benim cocuğum oldu ve calışıyordum. Kardeşlerim ise bekardılar.
Cocuk doğduğu andan itibaren annemi bir korku aldı "cocuğu bana baktıracaklar" bizim hic bu yonde bir talebimiz olmamasına rağmen, cocuk doğunca hic bir şekilde bize gelmemeye bebeği dahi arayıp sormamaya başladı. Cocuk 20 gunluktu sut ateşi olduğum icin gelmek zorunda kaldı ve "kucuk kardeşin diyor ki benim annem kimsenin cocuğuna bakamaz; herkes cocuğuna baksın diyor" dedi

Cocuğun diş kutlamasında kvdem anneme 1907de ucretsiz izin alacak deyince de bu sefer
"kucuk kardeşi diyor ki cok iyi cok ucuza cocuk bakan kadınlar var tutsunlar bir kadın diyor Onun cocuğu olsa kimselere vermeyecek bakıcılarını tutup buyutecek" dedi (Kardeşimin bu lafları soylediğini komşumuzdan da teyit ettim cunku zaten kardeşim beni hic beğenmez ve surekli eleştirir)

Daha once aramızda cocuk bakma muhabbeti asla gecmemişti, ben ucretsiz izin alıp kendim cok uzun sure bakıyordum ve evime temizliğe gelen bayan da bana cocuk bakımında yardım ediyordu zaten
Şimdi ben bu laflar da bir aydınlanma yaşadım
1. kardeşimin tavrı
2. annemin kendi cıkarı icin bu şekilde arada laf taşıyıp cıkarcı davranışları
Cok alındım ve uzuldum. Ancak cok gururlu bir tipimdir. Bu sebeple yemin ettim annemi asla cocuğuma bakması icin cağırmayacağım diye. Surekli bakmaktan bahsetmiyorum hasta da olsam, hastaneye de gitsem, akşamları master derslerime gitsem bakıcımda gelmese kesinlikle cağırmadım. Cocuğu yanımda işe, okula dahi goturdum ama kimseden yardım istemedim. Hatta ameliyat oldum hastane de kaldım bir gece 2 yaşındaydı kızımı da yanımda goturdum babasıyla başımda kaldılar.

Annem bu durumu farkedince "ay cağırmıyosun cağırsan bakarım" tavırlarına girdi. Ama benim icin konu kapanmıştı.
Peki şimdi sorun ne? Kardeşimin cocuğu oldu ve annem başka şehre gidip cocuğa bakmaya başlamış. Annem bana gezmeye gidiyorum dedi ama kuzenime biraz ben biraz kvsi ortaklaşa bakıcaz demiş. Yani beni eleştiren bana yol gosterenler şimdi benden de gizlemeye calışarak boyle bir karara varmışlar.

Sonucta yetişkin insanlar ben onların davranışlarını değiştiremem ancak bu olanlardan sonra ozellikle ailemle goruşmek icimden gelmiyor. Bu kadar riyakar olmalarını kaldıramıyorum. Nasıl yuz yuze bakıcaz ben kaldıramam diye duşunuyorum. Konuşmak istemiyorum bu duruma ne dersiniz