Soylerken hala zorlandığım, hastalık olarak kabul etmediğim ama bal gibi de hastalık olan bir durum yasıyorum: Alopesi. Yani sacsizlik durumu. Burda acılan, yok seyrek, yok hafif dokuluyor durumu degil anlattığım. Benim bir tane bile sac teli yok basımda. Uzun yıllardır boyle, genc kızligimdan beri.. Hep cok guclu oldum, hayatımı etkilemesine izin vermedim hic.. Hep en komik, en sevilen insanlardan biriydim arkadas ortamlarında. Guzel bir mesleğim, kendime guvenim vardı. Peruk yada protez kullanıyordum. Yakınlarımdan bile cok kişiyle paylasmamistik durumu. İnsanlarin aptal bakış ve sorularına maruz kalıyordum.( siz siz olun onlardan olmayın lutfen) neyse ama hicte umrumda degildi sacsizlik.. Ta ki bu yasıma kadar. Ne tuhaf genc kizligim gibi hassas bir zamanda takilmadigim mevzu geldi 34 yasımda iki cocuklu halimle takıldı basıma.. Bence su yuzden: 1. Protez sac yogun bakım isteyen birsey,bense cocuklarım kucuk olduğu icin sacımla ilgilenemiyorum. Hal boyle olunca kendimi bıraktım da bıraktım. Nasıl olsa diyorum en son sacıma bakıp hic hoş gorunmuyorsun diye ee bosver o zaman dedi galiba bilincaltim 2. Kaslarım ve kirpiklerimde dokuldu. Kirpikler beni cok etkiledi. Cok soluk duruyorum. Hal boyle olunca hala dogum kilolarımı veremedim, vermek icin ugrasamadim acıkcası. Resmen irilestim, cildimde bozuldu. Bir bıraktım ki kendimi hic boyle olmamıştı.. Bana lutfen beni gaza getirecek birşeyler soyleyin. Yıllardır bu konuyu acmak istiyordum. Su gun su dk kismetmis. Birşeyler duymaya ihtiyacım var... Şimdiden okuyan herkese cook tesekkurler..