Iyi gunler arkadaşlar araniza yeni katildim ve katilma sebebim derdimi kimseye anlatamamam. Insan bazen hic tanımadığı birinin fikrini daha cok merak ediyor. Umarim yazacaklarimda beni hor gormezsiniz.

Ben parcalanmış bir ailenin kızıyım ve uvey baba uvey anne ellerinde buyudum hep. Cok şukur başıma kotu şeyler gelmedi ama cok cektim cocuklugumu hic yaşamadım. Tek hayalim sevdiğim biriyle aile kurmakti.

Yaşım 18 oldu ve şimdiki eşimle tanıştım. Mantık evliliği yaptım aşk yoktu. Zamanla ısındım alıştım sadece. Şu an 12 yıllık evliyiz 10 ve 3 yaşında cocuklarımız var. Eşim işinde gucunde kotu alışkanlıkları olmayan bi insan. Ama hic bi zaman beklediğim ilgiyi sevgiyi sıcaklığı goremedim. Elimi bile tutup yurumedi hic, eve girip birgun opmedi, birgun olsun romantik unutmadığım anlar yaşamadık. Ortada bi aşkın olmadığı ap acık ortada diyebilirim. Cinselliğe gelince daha cok kendini duşunen bi insan benim eşim. Yani anlicaniz cocuklar icin bi şekilde yuruttuk bu evliliği. Şu an yaşım 32 ve gecen 12 yılıma uzuluyorum. Esim bana hak ettigim ilgiyi gostermiyor bir guzel soz soylemiyor. Cocuklarımı babasiz buyutmek istemiyorum ama dayanamiyorum artık. Evlilik bu mu? Calış eve para getir karini cocuklarını ac bırakma hepsi bumuydu yani. O kadar uzuluyorum ki anlatamam. Eşime bunlari soyluyorum tinlamiyor bile adamin huyu bu. Ve size bisey soylim o boyle yaptıkca yuzume bakmadıkca bende hic tanımadığim başka erkeklerle internetten sohbet ediyorum. Sonradan kendime kızıyorum ama sonrada benim esimin sucu diyorum. Yanlış anlamayin cinsel sohbet degil. Ama bana ilgi gosteren insanla tanıştım ve sohbeti bana hep iyi geliyor. Arkadaşlar ben ne yapicam. Boşanmak derseniz aile ve cevre baskısından cesaretim yok. En cok da cocuklarımı duşunuyorum. Benim hayatım boyle mi gececek hep.