Herkese hayırlı gunler dilerim.

Nerde başlasam bilmiyorum ama bu bir ic dokme. Elbette tavsiyelerinize acığım benim de hatalarım varsa gormek isterim.


3 bucuk ay once doğum yaptım. 2 yıllık evliyim. Doğuma kadar eşimle ufak tefek sorunlarımız olurdu ama hep konuşarak ve tatlıya bağlayarak cozerdik şiddetli kavgalarımız neredeyse olmadı. Ne zamanki doğum yaptım eşimde de bende de tahammul kalmadı birbirimize karşı. O kadar uzağız ki aynı evde yaşayan iki yabancı gibiyiz.Konuşarak halledemiyoruz direk ya kapılar carpılıp odalar terk ediliyor ya da karşı taraf duymamazlıktan geliniyor. Ikimizde boyleyiz.

Birkac ornek vereyim. Loğusalığı zor atlattım ya da henuz hala atlatamadım. Kaprisim hic bitmedi eşime karşı. Surekli herşeyden memnun olmayan biri haline donuştum. Surekli eşime yakınıyorum midem ağrıyor diye. (3 aydır gecmek bilmeyen mide ağrım var. ) Doktor doktor geziyoruz ne hikmetse bir sorun bulamıyorlar. Psikologa gittim sorun sarınım benim. Cok nazlıyım. Oğlum cok zor surekli ağlayan kucakta sakinleşen benden başkasında durmayan bir bebek. Cok yoruldum arkadaşlar tukendim resmen elim kolum kalkmıyor artık. Bende ofkemi eşimden cıkarmaya başladım. Yemek yetişmiyor, kıyafetler ya gec yıkanıyor ya da gunlerce utu bekliyor dayanamayıp eşim yapıyor. Ama oyle bir suratı var ki anlatamam size. Sanki ben zorla yap diyorum. Bir iş yapar kendi isteyerek sonra da başa kalkıyor. Evi supurur şaka yaptığını sanarak ahh ahh ben de olmasan kim yapacak ki falan der. Veya alttan alttan annem 5 cocuğu ne guzel buyutmuş der. Oysa ben ondan iş beklemiyorum. Belki 4 4 luk değil ama herşeye yetişmeye calışıyorum. Herkesin kapasiteside bebeğide bir degil ki. Ben de sinirlenip soyleniyorum. O da şaka yapıyorum der guler pişkin pişkin. Zoruma gidiyor sanki keyfimden işler birikiyor gibi davranıyor. Birbirimizi bir kaşık suda boğacak gibiyiz. Konuşmaya calıştım ama sonu hep git odana istemiyorsan evden gidebilirsin ben buyum diyerek bitirdim. Artık sabredemiyorum. Surekli eleştiriyor. Eskiden boylr değildi gercekten ne oldu anlam veremiyorum. Siz eğer anladıysanız acıklar mısınız?

Dediğim gibi son zamanlar da iyice uzaklaştık. Eve gelir ya tv izler ya telefon oynar asla laf atmaz konuşmaz suratı beş karış bende laf atmam o yok gibi davranırım. Bazen ayna da kendime bakıyorum her yerim kusmuk, kokuyor bazen saclarım yağlanmış ve birbirine girmiş oluyor. Oturup ağlıyorum geceleri ben eskiden bu değildim. Eşim eve gelir gelmez sarılır iltifatlar ederdi. Surekli benimle ilgilenirdi. Ben daha bakımlıydım. Şimdi mecburiyetten yuzume bakıyor sanki.

Acaba artık beni sevmiyor mu diyorum. Dırdırlarım, gereksiz yakınmalarım, surekli hastayım deyişlerim onu da mi yordu ondan mı uzak davranıyor bana diyorum. Surekli bi soğuk savaş halindeyiz. Birbirimizle pek konuşmayız konuşursak da tersleyerek soğuk bir şekilde. Evde herkes sessiz sedasız kendi gorevini yapıyor. Yataklarıda ayırdık ben daha sıcak olduğu icin ve oğlum her saat uyandığı icin oğlumun odasında yatıyorum. Eşimin uykusu hassas uyanırsa da uyuyamaz sabah işe gidecek diye doğumdan beri ayrı yatıyoruz. Burda mı hata yaptım acaba?

Bi de utanarak soyluyorum birliktede olmuyoruz. Ben genelde hep bir bahane halindeyim. Aslında bahane değil ama o oyle sanıyor. Tum gun yoruluyorum. Akşam olunca tek istediğim uyumak oluyor. Oğlum gece 12 bucuktan once uyumuyor beş dakika da bir uyanır uyusada, 12 bucuktan sonra duzenli uyuyor. Eşim de o saatten sonra hic olmazsa 1 saatimi ayırmamı istiyor yani benim uyumam 2 yi buluyor bu da beni yoruyor ve malesef reddediyorum. Şimdi cok pişmanım artik eşimde iyice soğudu belki de bundan kaynaklı.

Cok karışık yazmış olabilirim bebeğimle ilgileniyorum bir yandan. Bir de kafamı toplayamiyorum. 4 kez yazıp yazıp sildim bundan oncesi destan gibiydi kimseyi yormak istemiyorum en kısa hali bu. Ayrıntıya pek girmedim aslında.

Not. Bebeğimle ilgilendiğim icin gec yazabilirim. Yine de tum yorumları okuyacağım. Herkese teşekkur eder ve onerileriniz beklerim. Benim gibi zor bebeği olanlar nasıl yetişiyorsunuz herşey lutfen yol gosterin.




guncelleme sayfa 9 da