Merhaba hanimlar. Canımı sıkan bir konu var. Fikirlerinize ihtiyac duyuyorum. Biraz acıklayıcı olacağı icin uzun olabilir. Şimdiden teşekkur ediyorum.
Eşimle evleneli 5 yıl oldu. Cok cabuk evlendik. Eski konularımda evlilik hikayemiz yazıyor.
Eşim cok merhametli, mert, sevecen, evine, bana ve cocuğuna duskun, misafirperver, aileme karşı cok saygılı, konuşmasını bilen, yardımsever kısaca gercekten cok iyi bir insan. Eşim ve oğlum her zaman şukur sebebim olmuştur. Eşimi de cok seviyorum ve sevildiğimi biliyorum cok şukur.
Meseleye gelirsek, belki bir coğunuza sorun gibi bile gelmeyecektir biliyorum. Kusura da bakmayın ama gercekten dert ediyorum. Eşimle tanıştığımda beni en cok etkileyen yonu askerde diğer askerlerle kitap okumaları yapmaları kısmı olmuştu cunku eğitime, okumaya cok duşkun biriyim. Bir insan askerde bile bunu onemsemisse demek ki o da bu konuyu onemsiyor diye duşundum ama meğer sadece bir iki kez yaptığı birşey mis. Evlendigimizden beri inanın iki sayfa kitap okuduğunu gormedim. Hayata dair bir bilgi daha elde edeyim cabası yok. Eve gelir TV izler yatar, oturur sadece. Hic bir sosyal aktivitesi yoktur.
Ben evlenmeden once ikinci bir dil bilmeyen biriyle asla evlenmem filan derdim. Bunun sebebi kendi yaşantım belki de. Birşeyler oğrenmeye aşık biriyim. Eşimin bu hali ona gıcık olmama sebep oluyor. Ben bu kadar idealistken o nasıl boyle boş yaşar diyorum bu saate kadar uyuyamamis olmam da bunu dert ettiğim icin. Ha ama ben manyak gibi ders calistigimdan uykusuzluğu bile aman boşa gecirmeyeyim anı olarak gorduğum icin şu saatte de ders calışıyorum. Benim kadar yapmasın ama birşeylerle uğraşsın istiyorum.
Cok mu takiyorum yoksa gercekten farklı dunyaların mi insanıyiz bilemiyorum. Bu durum beni cok yoruyor