uzun zamandır konu acmıyordum herhalde, bugun gercekten ihtiyacım var gibi.
gece doğru durust uyuyamadım duşunmekten, ara sıra da ağlamaktan. bir de size danışayım dedim.
şoyle ki, yaklaşık 8 aydır devam eden bir ilişkim var. genel anlamda guzel bir ilişki, hatta bu zamana kadar (yaşım 27) yaşadığım en guzel, en normal, en duzgun ilişki diyebilirim. erkek arkadaşımı oncesinde de sadece internet uzerinden de olsa tanıyordum, 1 yıllık bir tanışıklığımız da vardı. sonra olay ilişkiye evrildi, biraz da benim sayemde sanırım. şu an icin sevgisinden şuphem yok (galiba???), bir suru cekilmez huyuma bile katlandı, gecmişte yaşadığım cok cok kotu olaylar vardı, o konularda da bana hep destek oldu. gercekten cok sacma bir donguye girmiştim, iğrenc bir hayatım vardı ve onun sayesinde o sacmalıklardan uzaklaşıp nihayet okula odaklanabildim diyebilirim. ailemle tanıştı, annemle babam da seviyorlar cok efendi, duzgun cocuk diye. geleceğe dair planlarımız da var. yani aslında her şey yolunda, bir sıkıntı yok gibi duruyor.
ama bundan yaklaşık 2 ay kadar onceydi sanırım, onların evindeyiz, o uyuyordu. ben de bilgisayarında oyalanıyorum, şeytan durttu resmen, zaten meraklıyımdır da boyle şeylere, bi' arama gecmişini kurcalayayım dedim (yok oyle porno izlemiş falan demeyeceğim
oyle olsa sıkıntı değildi). instagram hesabı yok beyefendinin, kullanmıyor, ama ne hikmetse bi kızın instagram hesabına surekli girmiş durmuş, fotoğraflara bakmış hep. tek tek tıklayıp acmış fotoğrafları, bayağı incelemiş yani. kız da ne yalan soyliyim şimdi guzel, seksi bir hanım 
başka birkac kadının profiline daha bakmış ama onlarda cok oyalanmamış. belki normalde cok abartılacak bir şey değildir bilemiyorum, ama o kadar incelemesi vs derken beni bir sinir bastı, uyandırdım, "neyine baktın bunun hayırdır? arayışta mısın n'oluyor?" falan diye cıldırdım bir miktar. guzel bi kavga ettik. diyor ki "twitter'da denk geldim, sacma sapan tivitler atıyordu, nasıl bir hayat yaşıyor diye merak ettim ondan inceledim" dedi. "sana ne, nasıl yaşıyorsa yaşıyordur, sana mı kaldı elalemin hayatı, ben de yedim" gibilerinden olayı biraz daha buyuttum ama sonra bir şekilde kapandı konu. "kotu bir niyetim yoktu ama sana saygısızlık oldu tabii oyle gorunuyor" falan deyip ozur diledi.gelin gorun ki o gunden beri benim bu adama ve ilişkiye bakışım değişti sanki. biliyorum o kadar buyutulecek bir mesele olmaması lazım, ama aklıma geldikce sinirim tepeme cıkıyor. başka bir şeyden kavga ediyoruz mesela, aklıma bu konu gelirse bir de iyice sinirleniyorum, tahammulum kalmıyor. o zamandan beri bircok şeyine de tahammulum kalmadı zaten, en ufak bir şey yapsa sinir oluyorum. "sen bana guvenmiyorsun zaten, beni sevmiyorsun artık" vs vs duygu somurusu de yapıyor bol bol. gercekten dayanamıyorum artık, bazen o kadar bunalıyorum ki "guvenmiyorum sevmiyorum, karı kız fotoğrafı kovalamasaydın sen de" diye bağırasım geliyor. sıkıldım mı, ne oldu, niye boyle oldu, kendime bir bahane mi arıyordum bilmiyorum. yani neredeyse 1 aydır da ayrılık var aklımda, bu şekilde ona da haksızlık oluyor, ne hissettiğimi ben de bilemiyorum cunku ama eskisi gibi sevmediğim kesin. yakın zamana kadar okulun stresinden belki boyleyimdir, ondan sinirlenip duruyorumdur diye duşunuyordum ama şimdi tatil de başladı. beni strese sokacak cok bir şey yok. onunla goruşecek olma durumumuz dışında... sanırım istemiyorum, sinirimi bozan huyları aklıma geliyor, "nasıl tahammul edicem, uff kesin kavga edicez yine" gibi şeyler geciyor aklımdan. ama bir yandan da yaşadığımız guzel şeyleri falan duşununce icim acıyor. zaten beni duşunduren kısım da burası. yoksa seviyor muyum hala? psikolojik sorunlarım yuzunden mi sinirliyim bu kadar? ya zamanla duzelecek bir şeyse? ya ayrılınca cok pişman olursam (bu kısım aşırı bencilce, evet)? ya cok uzulursem? ya dayanamazsam?
bir yandan da yine bencil bir şekilde şunu duşunuyorum, gercekten pek cok insanın katlanamayacağı kaldıramayacağı durumlar yaşadım. başkası beni boyle kabullenip sevemez gibime geliyor. ote yandan artık evlilik coluk cocuk vs istediğimi de pek sanmıyorum zaten, ama eski sacma sapan yaşantıma donme ihtimalim de beni cok korkutuyor.
n'apıcam ben, ne istiyorum, anlamadım ki. buraya neden yazıyorum, sizden ne bekliyorum onu da bilemiyorum. hic olmazsa icimi dokmuş oldum :/
sabredip okuyabildiyseniz teşekkur ederim. mutlu hafta sonları
