Merhabalar

Mukemmel bi hayatim yok. Guzel oldugumu soylerler ama ben kendimi asla ovmem veya guzelim diye konusmam. Tam tersine kendimi cok elestiren biriyim.

Cok alcak gonulu birisiyim. Durust davranmaya calisiyorum herzaman. Insanlarin arkasindan konusmam, konusursamda kesinlikle o insanla bi araya gelmem veya yeri geldiginde herseyi yuzune soylerim. Dedikodu yapmayi sevmem. Kendi halimde biriyim. Fazla on pilanda olmayida sevmem. Her sozede karismam, cok bilmislik etmem.

Ama neden insanlar beni cekemiyor? Arkamdan konusuyorlar, biyere girdigimde herkes yukardan asaga beni suzuyorlar. Yuzume karsi guluyorlar, arkamdan konusuyorlar?

Aile icinde bile kuzenlerim beni cekemez ve beni dislamya calisiyorlar cogu kez.

Sevenlerim beni kiskandiklari icin boyle yapiyor diyorlarda? Neyimi kiskaniyorlar anlamiyorum.

Benim iki yasinda kizim var. Esim tarafindan siddet gordugum icin ayrildim. Cok sukur kendi ayaklarimda duruyorum. Bazi insanlar benim guclu olduguma seviniyorlar. Ama bazilar hakkimda "aslinda cok mutsuz belli etmiyor" diyorlar.

Ki ben mutlulugu ayrildiktan sonra buldum.

Neden insanlar bunu yapiyor? Neden insanlar benim mutlu oldugumu ve guclu oldugumu cekemiyor?

Kadin kadina bunu neden yapiyor?