Neredeyse her konuda cok fazla komplekslerim var.Bunlardan biri de altta kalma korkusu ! Bebek,cocuk,genc yaşlı kim olursa olsun kimse benim ustume bir soz soylemez .Kaba tabirle kimse bana laf sokamaz,sokmaya calışamaz.Tabikide haklıyken kendimi savunabilirim.Fakat cok basit bir şeyden oturu kotu bir laf işittiğimi hissettiğim anda butun duygu ve duşuncelerim yerle bir oluyor.Kendimi işe yaramaz,herkes tarafından itilip kakılan biri olarak gormeye başlıyorum.Bu yuzden arkadaş ortamlarında kendimi ustun ve benzersiz gostermek icin (yani yıkılmadım ayaktayım tavrı oluyor).Ben cok gıcık ve uyuz bir insanım,kimse bana bir şey yapamaz gibi cumleler kullanıyorum.Arkadaşlarım beni seviyor,sevilen bir insanım,duşuncelerimi mantıklı bulan insanlar.Fakat icimde yaşadığım bu duygu durumu kimse bilmiyor.Ufacık şeylerden ,gereksiz şeylerden,rahatsız olduğum hareketlerden biri ozellikle inadıma yapılırsa cok cabuk sinirleniyorum ve kişilere,eşyalara zarar veriyorum.Yeter ki biri benim uzerime bir şey demesin,bir şey yapmasın. Sonra kendi kendime kaldığımda da keşke yapmasaydım,cok basit nedenlerden kavga cıkartıyorum diyorum. Kucuk bir cocuk gibi koşeme cekiliyorum ve bulunduğum ortamdan kurtulmak istiyorum.Kendi komplekslerimden ve davranışlarımdan cok rahatsızım.Bu duşuncelerle başa cıkabilmek icin onerileriniz var mı? Ya da benim gibi bu duşuncelere sahip olan var mı ?