Herkese iyi gunler

Bir suredir yaşadığım bir durumu paylaşmak istedim. Bende bu his cok uzun suredir var. Ozellikle akşam saat 8 - 9 olduysa veya sabah 6'da evden cıktıysam yani hava karanlıksa panik olmaya başlıyorum. Eğitimden daha gec geldiğim de oluyor, dışarıda vakit gecirdiğim de oluyor, işim oluyor vs. Maalesef kendimi guvende hissetmiyorum. Arkama, sağıma, soluma bakıyorum kimse var mı diye.

Mesela dun kopru altından gececektim. Birinin arkamdan yuruduğunu gordum ve yavaşladım. Adam gidince ben de girdim ve karşıya gectim. Taciz edilir miyim korkusuyka surekli bu davranışı sergiliyorum.

Kaldırımda yakın mesafede arkamda birinin yurumesinden nefret ediyorum. Bazıları anlayıp hızlanıp onume geciyor neyse ki. Bazen kadın oluyor bu kişi ve rahatlıyorum.

Başka bir gun de parkta otururken yanımdaki cop kutusunu adam sanmıştım. Olay şoyle oldu; biri onumden yurudu. O adamı yanımdaki banka oturdu ve bana bakıyor diye kurguladım. Tedirgin oldum ve kalktım. Kalkınca da salak dedim icimden kendime tabii..

Binaya her girdiğimde dış kapıyı kapatırım. Biri takip ediyorsa giremesin arkamdan diye duşunurum.

Bu davranışlar zamanla oldu maalesef. Cocukluğum bile hatırlamak istemediğim hatıralarla dolu. Beynimin bir bolumu bu konuda cam kırıkları ile bağlanmış durumda. Cevremde ailesi izin vermediği icin gec saatlerde dışarıda olmayan arkadaşlarım olurdu. Sık sık yapılan uyarılardan sıkılan arkadaşlar. Kuzenler.. Baskı altında olmadım ama olmamak da bunları bizzat yaşamama neden oldu. Maalesef gecmişimi değişremiyorum. Şimdilerde takip ediliyorum duşuncesi icin psikologa gitmeli miyim bunu duşunmeye başladım.

Sizce durum ciddi mi yoksa ulke şartlarında herkes mi boyle ?