Selam. K.validem cocuğumuza bakıyor. Kızım 2 yaşında. Akşam işten geldiğimde kendimi iyi hissetmiyordum. Eve girince kızım mızmız şekilde babaanne dede ağlama-naz modunda dışarıya gitmek istedi. Her zamanki gibi abartılı şekilde babaanne ve dede ağlamasın diye avutmaya calıştıkca bizim kız laf anlamadı. Uzun suredir biriken her şey ust uste geldi ve sonunda cocuk bakımı ile ilgili cakıştığımız bazı konular ağzımdan dokuluverdi. Bu cocuk oyuncak değil anne. Bazı şeyleri oğrenmeli. Akşam olduğunda sizin bu evden gideceğinizi bilecek ve ağlamayacak. Ağlıyor diye ustunu bile giydirmeyi beklemeden tamam tamam dışarı cıkalım davranışı yanlış. Sabretmeyi oğrenmeli. Cocuğu akşama yakın uyutma anne. Sana kac kere soyledim! Ağlama kızım gel televizyon izle. tabi dedim hic sıkılmasın TV , bilgisayar telefon izlesin. Peşimize ağlıyor cıkalım arabayla gezdirelim bari diye cocuğu alırken, bu cocuk evde sıkılıyor bu saate kadar cıkarsaydınız dedim. Kalbim deli gibi carpmaya başladı tabi. Annemde sen benim baktığım cocuğu beğenmiyorsun, ben alındım deyince... Sana kırıldım dedi. Gel anlat şimdi kendini derdini. Aranızda benim gibisini yaşayan var mı bilmiyorum ama aşırı aşırı iyilik beni boğmaya başladı. kap kap bizim eve taşınan yemeklerden. Bizim eve aldığımız yerine kendi aldıklarını cocuğa yedirmelerinden, giyecek bir şeyi yok deyip kıyafetler alınmasından. Ekmeğiniz bayat size ekmek alıp gelelim, copunuzu atalım. Torunumuzu biz sizden cok seviyoruz, cok daha iyi davranıyoruz hissiyatından. Bir suru şey işte. Kendi doğrularıyla aşırı ilgi ve sevgiyle torun evlat sevgisi yaşarken gelin olarak onlara katılan benim doğumdan sonra giderek daha cok suskunlaştığımı anlamak istemediler. belki benzer şeyleri yaşayan vardır diye bunları yazıyorum. ben derdimi anlatmaya calıştım ozrumu diledim. Cunku bu hayattaki amacım haklı olmak değil mutlu olmak. Konuşarak anlaşmak. Cabam cocuğumun ozunun bozulmaması, ona iyilik yaptıklarını sanırlarken aslında zarar verdiklerini gormeleri. Fazlaca yedirdiklerinde iyi bir şey yapmadıkları. vb bir suru şey. Surekli onlara borclu hissetmekte başka bir his. Ozgurluğun, kurduğun cumlelerin, pek cok şeyin kısıtlanması gibi. Onların gozunden bakınca ise canlarıyla başlarıyla bizim icin calışıyorlar. Ben onların bizim icin istediği hayatı değil, bu hayatta oğrendiklerimi uyguladığım basit hayatı yaşamak istiyorum. Kırmadan dokmeden ben bu işin icinden nasıl cıkacağım?