Eşimin ailesiyle yaklaşık 2 aydır goruşmuyorum. Cok kırgınlıklarım oldu, detaya inmeyeceğim. Fakat tolerans gosteremedim, idare edemedim. Eşime ilk zamanlardan itibaren guzel bir dille anlatmaya calıştım. Şikayet olarak değil. Sen bana bir akıl ver, boyle bir durum var nasıl davranayım şeklinde. Ama ağzımı actığım an bana duşman kesildi ve onları savunmaya gecti. Asla empati yapmaz eşim. Hep onlar haklıdır. Ben alıngan ve kırılganımdır ona gore. 2 aydır da konuşmuyorum ama eşim bana her an ı zehir ediyor. Konuşmuyor, konuşursa iğneliyor, soğuk davranıyor. Bugun ona, tamam ailene gideceğim, kendi aile huzurum icin sık olmamak kaydıyla giderim dedim. Cok yoruldum zira kızlar. Pes etmek huyum değil ama eşimle bu yonde bir savaş icinde olmak beni yoruyor ve ondan soğutuyor. Ailesi kotu niyetli insanlar. Bir sozle gonlumu alabilirlerdi. Fakat tenezzul dahi etmediler. Eşime giderim dedim. Eşim cevap vermedi. Eşime ve ailesine karşı şuanda cok hissiz hissediyorum. Onlara karşı oyle soğuğum ki.. Nefret değil fakat sanırım eşime olan sevgim git gide azalıyor. Sizden ne istediğimi de bilmiyorum. Lutfen bana objektif birşeyler soyleyin. Daha pozitif hissetmeye ihtiyacım var.. Teşekkur ediyorum şimdiden hepinize