Yoruldum, 30 yaşında cok cocuk annesi 6 senelik evliyim. Cok ama cok mutsuzum. Sebebi eşim mi cocuklar mı yoksa bozulan piskolojimmi bilmiyorum. Tukendiğimi hissediyorum, yapayalnızım 1 ay oldu doğum yapalı. Lohusa huznu falan değil bu bendeki gerceklerin farkına varmak. Eşimle aramız limoni, sebebi onun bitmeyen eleştirileri, azarlamaları, samimiyet kisvesi altında laf sokuşları falan filan. Aslında bunlar hep vardı ilişkimizde ama ben artık he diyip gecemiyorum. Gecen sene terapi aldım eşimin seni ne yaparsam mutlu edemeyeceğim demesi uzerine, haklı belkide ben şukursuzum.

Maddi olarak şu sıra biraz sıkışığız, gecim derdi değil yatırım sevdası, ne istesem alır ama sanki ev icin cocuklar icin alınan herşey benim bireysel harcamammış gibi konuşuyor. Kotu niyetli değil belki ama dedimya artık rahatsız ediyor.

Canı sıkılınca 2 gun surat asar bende oyle cocuklar icin konuşuruz sadece duygusal paylaşım sıfır, on tartışmadan sekizinde ben adım atarım o zaman cok mutluyuz. O duzeldiği icin değil ama ben amaaaan 3gunluk dunya huzurumuz kacmasın diyerek boşverdiğim icin.

Bunca şeyden bahsettimde evet dediğim gibi cocuklarım var evde akşama kadar sanki keyif yapıyormuşum gibi davranır. O kadar şaka gibi geliyor ki bu duşuncesi, geberiyorum akşama kadar, hee evimi başkası temizler yanımda şu an yardım edecek biri var ama cocuklarım cok kucuk ve elimden geldiğince bireysel ihtiyaclarını ben karşılıyorum, evin yemeğide bende, yani normal ev hanımından farkım dip koşe temizlik yapmıyorum. Ama sanki buyuk lutuf gibi ağzı acılsa evimi bile başkası temizliyor. Baba olarak kendisi ne mi yapar, para kazanır, iyi para kazanır cok para kazanır, 7de işten gelir 8e kadar yemek falan yeriz, 9a kadar cocuklarla boğuşur keyfi yerindeyse yok değilse bişeyler izlerler, amac başından alıyorum işte cocukları demek.
Off cok bunaldım artık cekip gitmek istiyorum anlasın istiyorum neler cekiyorum. Kimsemiz yok bu şehirde olsa gitsem biraz gormesek keşke birbirimizi, cocuklarla nereye sığacaksam, yada o gitse, nasıl idare edeceğim o olmadan. Salya sumuk ağlamak istiyorum ama olmuyor sanki duygularım alınmış gibi bomboş hissediyorum. Darmadağınık yazdım kusura bakmayın birini emzirip diğerini uyuturken bu kadar toparlayabildim. Beni anlayan birileri olduğunu bilmek istiyorum sadece, seni anlıyorum hayatın gercekten zor sen şımarık değilsin denmesini...