Ben universiteden 2 yıllık ama iş olanağı olan bi bolumde okudum. Aslında konu sadece okumak calışmak değil ama buradan giriş yapayım. 4 yıllık evliyim. Kızim olmadan once calışıyordum. Ama suan calışmıyorum .
Babamın evinde zor bi hayat gecirdim. Babamla pek anlasamiyorduk,bu yuzden hemen evlenip kurtuluyum diye duşundum.Bu sebepten ne okudum , ne calıştım, ne yaptım farkında olmadım. Hep kendi evimi kursam bi an once duşuncesindeydim. Ve her neyse evlendim,cocugum oldu.
Cocuktan sonra ağır bi mutsuzluk yaşadım. Gecmişten kaynaklı problemlerimi lohusalik tetikledi . Bebeğim başlarda zor bi bebekti. Sonra o duzeldi. Bu seferde şu kaygılarım başladı 2.cocuk olmak zorunda. Hemen olmak zorundaki arkadaş olsun. Ya rahatlığa alisirsam. Halbuki hic bir yonden 2.cocuga hazır değilim. Ama oyle bi baskı hissediyorum ki uzerinde gunumu yasiyamiyorum resmen. Sanki bu mutlaka yapmam gereken birşey ve ben erteledikce geriliyomusum hissi.
Sonra kendime vakit ayırdım ve duşundum. Ne istiyorum. Benim icin onemli olan ne. Ne kadarını kaldirabilirim,kaldirabiliyorum. Ve suna karar verdim. Ben suan eksik hissediyorum kendimi. Birşeyler başaramamış. Bu monotonlugu sevmiyorum. Art arda cocuk buyutup kendimi yıpratmak istemiyorum. Belki cok istersek ilerde kardeşi olabilir. Hemen olmak zorunda değil diyorum.
Aslında tam olarak ne soruyorum bilmiyorum
hani destek bekliyorum galiba.Yeniden bi bolum okuyorum suanda. Ehliyet kursuna yazildim. Psikolojimi duzeltmeye calışıyorum.
Olur dimi? Sanki sifirdanmis gibi