Selam kızlar yine ben.. Gun gecmiyor ki hayatımda bir şeyler yolunda gitsin ama olsun buna da şukur diyip isyan etmemeye gayret gosteriyorum. Belki -umarım yoktur.- aranızda bu tarz surecler atlatmıs insanlar vardır diye soruyorum cunku ben gercekten işin icinden cıkamadım. Coğunuz biliyorsunuz ben 22 yaşında ve şehir dışında okuyan bir oğrenciyim henuz. Maalesef gecen hafta babamın akciğer kanseri olduğunu oğrendik ki bu benim icin cok yıpratıcı bir durum ancak tahmin edersiniz ki annem icin cok daha zor. Hayat arkadaşını gozlerinin onunde eriyor. Ancak annem gercekten abartmış durumda. Ciddi anlamda psikolojisi bozuldu. İyi bir şey dahi yapsak kotu diyor, surekli ağlıyor, beni surekli yanında istiyor ama bu aralıkta ablamı nerdeyse hice sayıyor ki ablamdan onun evladı ve bu yaptıgını cok yanlış buluyorum. Annemi artık gercekten durduramıyoruz her yere cildırmıs gibi saldırıyor. Onu az da olsa anlayabiliyorum ama bu durumu bize de kendisine de cok buyuk zarar veriyor. Ozellikle kendisine. Bir kac kere psikoloğa gitmesini soyledim uzun uzun konuştum ancak bunu da kabul etmiyor. Yani benim asıl sorum bu durumdan annemi nasıl cıkartabilirim? Cunku yardımcı olmak istiyorum. Onun yanında ağlamıyorum bile olabildiğince dik ve kendinden emin durmaya calışıyorum ama cidden ona yardımcı olamıyorum. Bu surecte annem icin ne yapabilirim lutfen bana bir akıl verin..