Merhabalar,

Ben 30 yaşında şu hayatta hemen hemen her istediğini başarmış bir insanım. Yapmak isteyip de yapmadığım şey kalmadı. Bu yaşıma kadar hep mucadele ile gece gunduz calışma ile hayallerimi gercekleştirdim. Bir tek konu haric. Ergenlikten beri kilo problemi olan bir cocuktum. Vermek icin cok cabaladım. Diyetisyen, spor, akupunktur, psikolog gibi hemen hemen her şeyi denedim. Hormonlarım vitaminlerim normal seviyelerde. Bu nedenle hep cabaladığımda kilo da verdim. Bir bucuk yıl once beni cok strese sokan bir durum nedeniyle cok calışmam gerekti ve sporu ve oluşturduğum yemek duzenini bıraktım. Verdiğim kilolaru aynen geri aldım. 30 yaşındayım ve 13 yaşımdan beri bu konu ile mucadele ettiğim icin soyluyorum cok yoruldum. Tekrar kilo vermem gerekli ama icimde heves heyecan yok başlayamıyorum. Başarısız olacağım diye korkuyorum. Hayatta her şeyi başaran ben bu konuyu neden başaramadığımı bilmiyorum. Kendimi guzel bulan bir kadınım. Hayatımda biri de var oyle sevgilim olun diye de kilo vermek istemiyorum. Ben sağlığımı duşunuyorum. Şimdi yaşım genc bunyem cok tolero ediyor ama 10 yıl sonra ne olacak? Her gun artık bu son diye uyanıp diyete başlayamıyorum. Bu konuda motivasyonumu o kadar kaybettim ki. Aslında inatcı ve iradeli de bir insanım. Cocukluğumdan beri milyon tane tedavi aldım ki kilomun en buyuk sebebi de bu. Tam kilo veriyorum hooop ameliyat olman gerekli. Yeniden hormonlar steroidler falan filan. İş guc konusunda deli gibi calışırım. Uyumam 2 saat uyur yine her şeyi yetiştiririm. Ama bu konuda olmuyor. Cevremdeki insanlardan da bıktım. Kilo almışsın ah canım sen soylemezsen ben bilemeyceğim zira. İnsanlar bana bunu soyledikce de moralim cok bozuluyor. Cocukken bu tedavilerden dolayı cok dışlandım. Dışarıdan belli olan izlere sahiptim (estetik operasyonlrla filan kalmadı cok şukur). Cok sorguladıkları ve lakap taktıkları icin biraz icime donuktum. Sonradan cok iyi bir arkadaş cevrem oldu universitede ve sonrasında. Ama biri bana kilo almışsın deyince tum cinlerim cıkıyor. O gunlerde yaşadıklarım. Lisede yaşadıklarım. Kendimi hep kabul ettirme cabalarım. Psikolog ile de goruştum bu durumu. Kendisi de travma olduğunu soyluyor. Terapi de aldım ama 6-7 aydır gecmişe cok takıldım. Ve bence bu durum diyete başlamamı da engelliyor. Bu ara birazcık yoğun donemim bitti ve hayatımı bir duzene koyabilirim. Ama icimde guc yok. Yerimden kalkamıyorum. Sizin onerileriniz neler. Karışık yazdım ama cok doldum zannımca.