Cuma gunu oğleden sonra amirlerimden biri beni odasına cağırdı. Ben bu goreve geldiğimde izin kullanmıştım,sınav maratonu beni o kadar yormuştu ki.. neyse kısa bir tanışma sonrası:”artık calışmayı duşunuyorsunuz değil mi(sozde gulerek ve espriyle) cunku epey iş var size ona gore gorev vereceğim de.. ben de yeni olmanın ezikliğiyme cevaplar verdim ve şuan niye oyle alttan aldım ki dediğim turden.. neyse “sakın benim işim bu değil benim unvanım şu ben bu işi yapamam demeyin herkes eşit aynı işi yapacaksınız,dedi. Ben de asla boyle bir ayrıma girmediğimi soyledim. “Geri durmayın biz elimizden geldiğince sizi araya katmaya calışacağız siz de izin rapor almayın ben boyle şeyleri sevmem dedi. “ biriminizdekiler cok iyi insanlar kendi koşenize cekilmeyin onların halini hatrını sorun bizi de arayın sorun yani ayrı durmayın işe sarılın gibisinden anlam veremediğim bir konuşma yaptı
Belki bu ısındırma konuşmasıydı ama beni hepten soğuttu ordan,ustelik yolun başında
Ben mi alınganlık yapıyorum ya da tam olarak ne yapmak gerekiyor icim sıkıldı kafam karıştı anlayacağınız..
