Bazen diyorum keşke kız kardeşi ablası olmayan birini bulaydım. Kızın varlığı bile bazen zıvanadan cıkarıyor beni. Cocuğunu yere goğe sığdıramayan buldumcuk gorumcem. Onceki konulardan bilenler bilir. Direkt konuya giriyorum. Bu aralar kendi ailevi sorunlarım var ve zor gunler geciriyorum. Sabahta kv 'le sohbet ediyorduk. Bugunlerde gecer kızım Allah sağlık versin maddi olarak yaninizdayiz vs diye o da telkinde bulunuyordu. Tabi muhabbet esnasında gorumcem de mutfakta bizimle aynı ortamda. Ben de kv ye diyorum ıste maddi olarak hic birşeyi kafama takmam sadece evimde eşimle ve doğacak cocuklarımla huzurlu bi yasam surmek gayem falan diyorum. Bu dengesiz de alakasız bi konuyla bi anda araya girdi bizim sizden bi beklentimiz olmadı bundan sonra da olmaz falan dedi. O an istifimi bozup suratına bile bakmadım sacmaladığı icin. 10 dk sonra da gelmis masaya para borakiyor esime al x diye. ( esim kres icin aylık odeme yapmış onu veriyor) kahvaltı masasında o hareketle iyice sinirlerimi bozdu. Eşime soyledim ablana noluyor hayırdır annenle konuşuyoruz gereksiz bi şekilde araya giriyor gelmiş bide parayı sofraya bırakıyor neyi kanıtlamaya calışıyor o diye. Eşim bu sefer gerildi vs.. Tutuyorum kendimi ama cok korkuyorum ağzımı acıp kalbini kırmaktan. Değişik değişik halleri var. Zaten her daim somurtuktur. Insanın yaşam enerjisini somurur. Ama hep kendime boşver kızın olayı bu falan diyip ustume alınmamaya calışırım. Ama bu sacma hareketleriyle de bazen cidden deli oluyorum. Sevemiyorum kızı bi turlu kanım almıyor surekli bise itiyor ondan. Cokta bilmiştir herşeyi ben bilirim edalarındadır. Bilmediği şeyi bile bazen cok iyi bilirmiş gibi konuşur somurtuk, dingin, net bir tavırla. O yuzden onunla sohbet etmeyi de pek sevmem. Napicam bu kızla hic istemiyorum onu hayatımda..